Co to jest Ogr:
Ci, którzy są znani jako wilkołak Wyimaginowane lub fantastyczne stworzenia o humanoidalnych cechach, które charakteryzują się tym, że są gigantyczne, nieprzyjemnie wyglądające, nastrojowe, żywiące się ludzkim mięsem, zwłaszcza dzieci.
Termin ogr jest również używany w odniesieniu do tych ludzie, którzy wyróżniają się silnym charakterem, kiepską twarzą i rzadkimi relacjami społecznymi z powodu jego osobowości.
Słowo ogr dla różnych ekspertów ma niepewne pochodzenie. Uważa się jednak, po różnych analizach etymologicznych, że słowo to pochodzi od francuskiego ogr, który był używany do nazwania istoty mitologicznej, która powstała z łaciny orkus.
Z kolei w języku włoskim słowo ogr to ork, również wywodzący się z łaciny orkus, z którym wyznaczono boga podziemi i zmarłych, Hadesa lub Plutona. Mówi się, że pierwszy autor użył słowa ork w jego tekstach był to Giambattista Basile.
Należy jednak wspomnieć, że istnienie lub wzmianka o ogrów została wymyślona w tradycjach kulturowych Europy Północnej.
Dlatego są też autorzy, którzy uważają, że słowo ogr wywodzi się ze starożytnego języka grup społeczności celtyckich, które używały tego słowa ogry odnosić się do istot nadprzyrodzonych i złych.
Z kolei w krajach skandynawskich ogry nie były określane tą nazwą, przeciwnie, ogry nazywano trolle, które są gigantycznymi i potwornymi istotami, które pojawiają się w opowiadaniach lub powieściach dla dzieci.
Ogr w mitologii
Ogry w mitach, legendach, baśniach czy fantastykach charakteryzują się tym, że są dużymi humanoidalnymi istotami, około trzech metrów wzrostu, koloru skóry w kolorze zielonym, szarym lub fioletowym, owłosione, z brodawkami i mają specyficzny zapach, który jest obrzydliwy.
Brakuje im również inteligencji, dlatego pomimo potężnej siły ciała, zwykle łatwo je zaatakować i pokonać.
W tych opowieściach ogry to te złe postacie, które żyją samotnie lub w małych grupach, albo w dużych zamkach, albo w ciemnych, wilgotnych i ukrytych jaskiniach głęboko w lesie.
Można je podzielić na trzy typy: pospolite ogry (w fantastycznych opowieściach), ogry wschodnie (używają magii) i ogry wodne (Są najbardziej agresywni ze wszystkich).
W ogólnych warunkach, ogry zajmują się porwaniem pięknych księżniczek, dzieci, elfów i krasnoludów. W niektórych przypadkach, jeść je, a w innych mieć ich jako niewolników lub służących.
Pierwszymi uznanymi autorami, którzy uwypuklili w swoich tekstach postać wilkołaka, był Charles Perrault, francuski pisarz słynący m.in. z opowiadań „Calinka”, „Kot w butach”, „Śpiąca królewna”. ogra.
Na uwagę zasługuje również włoski pisarz Giambattista Basile za tekst „Opowieści o matce gęsi”.
W mitologii japońskiej, skandynawskiej, pigmejskiej, a nawet wśród opowieści plemiennych Indian północnoamerykańskich, ogry są również określane jako groteskowe, duże, dzikie istoty, które lubiły jeść ludzkie mięso, zwłaszcza jako dzieci.
Ogr w kreskówkach i grach wideo
Dziś istnieje różnorodność tekstów literackich, w których ważną postacią opowieści są ogry. Niektóre z tych ogrów osiągnęły wielką sławę, a nawet uosabiały je jako mniej złe i nieco bardziej towarzyskie istoty.
Wśród historii, które wśród swoich bohaterów mają ogry i które przeszły z drukowanej książki na duży ekran, są:
Shrek: Jest jednym z najbardziej znanych ogrów dzięki szczególnemu charakterowi. Nie jest typowym wilkołakiem, który lubi jeść ludzkie mięso, jest żonaty, ma rodzinę i lubi żyć w spokoju i odosobnieniu w swoim domu nad bagnami. Ma jednak cechy fizyczne każdego ogra.
Kroniki Spiderwicka: to seria książek napisanych przez Holly Black i Tony'ego DiTerlizzi. W tych tekstach pojawiają się ogry, a jeden z nich został wyróżniony w jednym z tytułów jako główny antagonista opowieści.
Digimon: serial animowany, którego bohaterami jest ogr o imieniu Ogremon.
Władca Pierścieni Tak Hobbit: w opowieściach J.R.R. Tolkien pojawiają się w środku lasu ogry, które zawsze poszukują ludzkiego mięsa do jedzenia. Te ogry twardnieją i zamieniają się w skały pod wpływem promieni słonecznych.
Istnieje również kilka gier wideo, w których występują różne ogry, niektóre bardziej okrutne niż inne, które zwykle są złe, nieprzyjemnie wyglądające, a nawet są krewnymi orków lub wynikiem mieszania się z nimi. Na przykład pojawiają się w grach takich jak Warcraft, Dwa światy, wśród wielu innych.
