Czym są oszczędności:
Oszczędność odnosi się do prostota i umiartak jak on rygorystyczne przestrzeganie norm moralnych przez jednostki. Słowo oszczędności ma pochodzenie łacińskie surowyskłada się z 2 elementów: surowy co oznacza „trudny lub szorstki” i sufiks to jako który wyraża „jakość”.
W nawiązaniu do definicji nadanej temu słowu można zauważyć, że termin ten jest używany do opisania osób, rzeczy, sytuacji lub zdarzeń, czyli rzecz jest surowa, gdy w swoich właściwościach nie przedstawia zbyt wiele luksusuWręcz przeciwnie, jest bardzo prosty, na przykład: „dom jest surowy”, oznacza to, że jego wystrój i meble są bardzo proste.
Jeśli chodzi o osobę, używany jest przymiotnik surowy opisać osoba ciężka, sztywna, trzeźwa lub umiarkowanaTak jest w przypadku osoby, która ogranicza konsumpcję lub pozbawia się luksusów w celu zmniejszenia wydatków, aw wielu przypadkach ma dobrą sytuację ekonomiczną, ale woli prowadzić taki styl życia myśląc o przyszłości.
Oszczędność wiąże się z oszczędnością i ascezą. Jednak oszczędność to cecha bycia oszczędnym, umiarkowanym z kolei asceza to wyrzeczenie się przyjemności ekonomicznych w celu doprowadzenia do doskonałości moralnej i duchowej. W związku z tym, oszczędności to życie prosto i bez luksusu.
Z drugiej strony termin surowość jest używany jako synonim m.in. surowości, rygoru, twardości, szorstkości, minimalizmu. Niektóre antonimy słowa oszczędności to: obfitość, bogactwo, marnotrawstwo i tak dalej.
Oszczędność jako wartość
Przeciwieństwem oszczędności jest marnotrawstwo, dlatego oszczędności są cnotą, co pozwala jednostce kontrolować swoje wydatki, ponieważ nikt nie powinien zaciągać długów za posiadanie dóbr lub luksusowy styl życia, których w pewnym momencie życia nie może nabyć.
W związku z powyższym to samo dzieje się w życiu politycznym, ponieważ kraj musi zachęcać do promowania bogactwa poprzez inną politykę finansową, a nie poprzez długi u obcych krajów, które powodują ruinę kraju.
Oszczędności gospodarcze
Oszczędności gospodarcze są rodzajem polityka stosowana przez rządy w kryzysie gospodarczym, który polega na zmniejszeniu deficytu publicznego poprzez ograniczenie usług i świadczeń publicznych udzielanych ludziom, osiągnięcie deflacji wydatków oraz zwiększenie płacenia podatków przez osoby fizyczne.
Polityka oszczędności jest jednak wymagana przez by Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), w którym, jak już wcześniej wspomniano, polega na redukcji wydatków publicznych w celu spłaty długów, w konsekwencji jest to rygorystyczna polityka ograniczająca konsumpcję prywatną i publiczną.
