Czym jest Herezja:
Rozumie się przez herezja w przeciwieństwie do grupy lub zestawu idei, które są utrzymywane w odniesieniu do tych przekonań, które zostały uznane za nieodwołalne i niezmienne przez grupę ludzi w danym czasie lub okresie.
Generalnie istnieje ideał religijny, który opiera się na narzuceniu doktryny, filozofii, dogmatu, wiary, które muszą być szanowane bez żadnej obserwacji przez wyznawców. Kto się objawia, wstaje lub sprzeciwia się tym ideałom, mówi się, że praktykuje herezję.
Herezja jest podana przez kontrast, ponieważ powstaje dysydencja w stosunku do sposobu, w jaki dwie lub więcej grup rozumie prawdę o człowieku, rozumie tę prawdę jako aspekt filozofii, ponieważ niektórzy pójdą bardziej za rozumem i rozumem. nauka i inne dla nauki i doświadczenia.
Dlatego mówi się, że herezja jest trendem, teorią lub wiarą, która pomimo swojej innowacyjności ma na celu jedynie przeciwstawienie się dogmatom lub wierze wyznawców określonej religii lub sekty.
Herezje pojawiły się na przestrzeni dziejów Kościoła z powodu zaprzeczenia lub dobrowolnej odmowy jednego lub kilku wyznań Wiary.Ze względu na ich znaczenie teologiczne i polityczne wyróżnia się herezje związane z naturą i misją Chrystusa, z wolnością. działanie łaski, dla funkcji i konstytucji Kościoła, między innymi.
W związku z tym od IV wieku sobory ekumeniczne stały się głównym instrumentem kościelnym potępienia herezji, a od XVI wieku czuwanie doktrynalne sprawowała Święta Kongregacja Inkwizycji, zwana od 1908 roku Świętym Oficjum, Doktryna Wiary z 1965 roku.
Z drugiej strony słowo heretyk identyfikuje osobę, która wyznaje herezję, to znaczy, która podnosi pewne pytania, tezy filozoficzne lub przekonania religijne poprzez całkowicie kontrowersyjną i nowatorską koncepcję.
Heretykiem jest osoba, która ujawnia się przeciwko zasadom lub dogmatom pewnej religii, kultury lub sekty, która czyni ją lub kwalifikuje jako tę osobę heretycką z powodu jej sprzeciwu wobec innych.
Etymologicznie, słowo herezja jest pochodzenia greckiego „haíresis”, co oznacza „opcję”.
Herezja w Biblii
Herezja, jak stwierdzono powyżej, jest doktryną, która jest bezpośrednio przeciwna dogmatom Kościoła. Termin herezja występuje w Biblii w niektórych wersetach, takich jak:
- „Ale byli też fałszywi prorocy wśród ludu, tak jak będą wśród was fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą niszczycielskie herezje, a nawet zapierają się Pana, który ich uratował, sprowadzając na siebie nagłą zagładę”. (Piotra 2: 1)
- „Albowiem muszą być między wami waśnie („haireseis”), aby ci, którzy są uznani, mogli się wśród was ujawnić”. (Koryntian 11:19).
Herezje chrystologiczne
Herezje chrystologiczne Są to idee lub doktryny szacunku dla Jezusa Chrystusa, które są sprzeczne z naukami Kościoła katolickiego. Niektóre z tych doktryn to między innymi: docetyzm, adopcjonizm, ebionizm, arianizm, apollinaryzm, monotelizm, monofizytyzm, nestorianizm.
Herezja w średniowieczu
W średniowieczu, podczas inkwizycji, katolicyzm zaczyna odczuwać, że jego fundamenty i zasady są naruszane i zagrożone przez tych, którzy krytykowali jego nauki i ideały, a także kwestionowanie Pisma Świętego, to właśnie wtedy, gdy przeciwko niemu trwa wojna i prześladowania Spośród podejrzanych o herezję, tym ruchem przewodził w XIII wieku papież Grzegorz IX, ustanawiając Trybunał Świętego Oficjum Inkwizycji.
Powstał wówczas sąd religijny ściśle związany z władzą państwową, dlatego też walka z bezprawiem odbywała się na mocy sojuszu istniejącego między państwem a Kościołem katolickim.
Podejrzani zostali surowo ukarani, byli torturowani, aby przyznać się do „nieczystych czynów”, a następnie zostali powieszeni lub spaleni żywcem, aby „wypędzić demony”, które opętały ich ciała, aby dokonać takich aktów herezji.
Bulla Gratia Divina z 1656 r. definiuje herezję jako „wierzenie, nauczanie lub obronę opinii, dogmatów, propozycji lub idei sprzecznych z naukami Pisma Świętego, Świętych Ewangelii, tradycji i Magisterium”.
Ktokolwiek popełnia akty herezji, można twierdzić, że popełnił lub mógł popełnić krzywdę i/lub bluźnierstwo, ponieważ mógł słownie obrazić lub swoimi czynami wszystko, co jest czczone lub ubóstwiane przez religię, ten dogmat, tę teorię, że wiara może mieć wpływ na wspomniane czyny heretyka, ponieważ jego słowa lub czyny mogą obrazić boski majestat, który był publiczną zbrodnią przeciwko Bogu.
Koniec tych prześladowań rozpoczyna swój ostry proces po rewolucji francuskiej, po zniesieniu bluźnierstwa, kiedy udało się im rozwinąć wolność religii i kultu oraz wolność prasy.
