Czym jest fowizm:
Fowizm lub fowizm to ruch artystyczny, który powstaje między 1904 a 1908, który charakteryzował użycie czystych kolorów, w celu rozgraniczenia, nadania pracom objętości, reliefu i perspektywy.
Radość życia, Henri Matisse, 1905
Pod silnym wpływem ruchu impresjonistycznego, jego największym przedstawicielem jest malarz Henri Matisse (1869-1954).
Ruch ten został nazwany w 1906 roku przez krytyka sztuki Louisa Vauxcellesa (1870-1943), kiedy opisał wrażenia wywołane obserwacją dzieła Fauves (Bestie), grupa paryskich artystów, którzy stworzyli te obrazy.
Sztuka fowistów dążyła do odzyskania naturalnego stanu człowieka poprzez prymitywną estetykę. Artyści tego nurtu nie zajmowali się kompozycyjnymi aspektami obrazu, ale wyrazistością, symbolicznym przedstawieniem emocji poprzez kolory, figury i formy.
Ponadto Fowizm unikał tematów przygnębiających, potrafił przedstawiać sprawy błahe i radosne, bez wydźwięku politycznego czy krytycznego. Ten styl malarski został ukonstytuowany jako sztuka równowagi, czystości i gloryfikacji instynktów i witalnych doznań, utworzona przez wizualne wrażenia artystów na swoich płótnach.
Fowizm wpłynął na literaturę reprezentowaną przez książkę JazzHenri Matisse'a, gdzie uchwycił zdjęcia siebie, innych autorów i kilka artykułów.
Charakterystyka fowizmu
Nurt artystyczny Fowizmu charakteryzuje się użyciem mocnych i jasnych kolorów, takich jak czerwień, zieleń, żółć, błękit i fiolet, używanych bez odniesienia do rzeczywistości.
Użycie kolorów w stanie czystym upraszcza formy do tego stopnia, że wyznaczają i kształtują ich objętość nieistniejącą stopniowaniem niuansów kolorystycznych.
Używa również długich i spontanicznych pociągnięć pędzla, którymi fowiści wyznaczają płaszczyzny i tworzą poczucie głębi. Poza tym grube linie dają wrażenie nieuporządkowania i dochodzi do pewnego stopnia deformacji przedmiotów i ludzi, nadając im w pewnym stopniu groteskowe wyrazy.
Fowizm narodził się z bezpośredniego wpływu impresjonizmu, trendu, który starał się uchwycić rzeczywistość taką, jaka jest widziana, zwracając szczególną uwagę na światło.
Przedstawiciele fowizmu
Fowizm nie był zorganizowanym nurtem artystycznym, ale zebrał i podzielił wspólne cechy w obrazach z tego okresu, szczególnie z mocnymi pociągnięciami pędzla, żywymi i emocjonalnymi kolorami.
Jej najwyższym przedstawicielem był Henri Matisse, niektóre z jego dzieł to: Radość życia, taniec, czerwony pokój, m.in. Były też inne nazwiska, które wpłynęły na ten ruch lub go skomponowały, podkreślając artystów Paula Cézanne'a (1839-1906), Georgesa Braque'a (1882-1963), Alberta Marqueta (1875-1947), Andre Deraina (1801-1954) i George'a Rouaulta ( 1871-1958).
