Czym jest pozytywizm:
Pozytywizm to nurt filozoficzny, który stwierdza, że cała wiedza wywodzi się w jakiś sposób z doświadczenia from, co można poprzeć metodą naukową. Dlatego odrzuć jakąkolwiek wiedzę przed doświadczeniem.
Pozytywizm, mówiąc epistemologicznie, oznacza „bezwartościowy” lub „bez uprzedzeń”. Oznacza to, że nie wierzą w poprzednie idee lub idee a priori, ponieważ wszystko jest otwarte, dopóki nie zostanie obiektywnie zademonstrowane za pomocą metody naukowej.
Termin pozytywizm pojawił się we Francji w połowie XIX wieku. Pierwszym, który wspomniał o pozytywizmie, był francuski filozof Saint-Simon, prekursor filozofii społecznej. Jednak był to francuski socjolog i filozof Auguste Comte (1798 - 1857), który spopularyzował ten nurt filozoficzny wraz z brytyjskim filozofem i politykiem Johnem Stuartem Millem (1806 - 1873).
Zarówno Comte, jak i Mill opierali się na założeniu, że wszelka wiedza lub działalność filozoficzna lub naukowa powinna zaczynać się od rzeczywistych i możliwych faktów do zweryfikowania metodą naukową, więc odrzucili każdy rodzaj wiedzy przed doświadczeniem.
Pozytywizm ma swoje korzenie we francuskim Oświeceniu lub Oświeceniu, gdzie kładzie się nacisk na racjonalizm i XVIII-wieczny angielski empiryzm reprezentowany przez Davida Hume'a (1711-1776).
Był to również jeden z rezultatów, jakie rewolucja francuska przyniosła po zmianach politycznych, społecznych i gospodarczych, które umieściły jednostki i społeczeństwa jako obiekty badań oparte na ich doświadczeniach.
Dlatego pozytywizm jest koniugacją empiryzmu, nurtem filozoficznym opartym na fakcie, że wszelka wiedza jest zdobywana poprzez pewnego rodzaju doświadczenie lub obserwację, w którym logika i matematyka wykraczają poza fakty poprzez zastosowanie metoda naukowa.
- Oświecenie
- Empiryzm
- Doświadczenie
Ojciec metody naukowej René Descartes (1596 - 1650) twierdził, że idee są wrodzone. Później John Locke (1632-1704) obalił ten pomysł, wprowadzając doświadczenie jako katalizator wszelkiej wiedzy.
W innym tonie, termin pozytywizm odnosi się również do przyjęcia bardziej pozytywnego, wygodnego i praktycznego nastawienia, aby być szczęśliwym i uzyskać lepsze korzyści. Jak można by powiedzieć z psychologiczną analogią do szklanki do połowy pełnej lub szklanki do połowy pustej, ten, kto praktykuje pozytywizm lub ten, kto jest pozytywny, zawsze widzi szklankę do połowy pełną.
Charakterystyka pozytywizmu
Poniżej znajdują się główne cechy, które definiują nurt filozoficzny zwany pozytywizmem.
- Odrzuć te pojęcia apriorycznie oraz koncepcje lub przekonania typu uniwersalnego, które nie zostały zweryfikowane.
- Pozytywizm opiera się na fakcie, że podstawą wiedzy są fakty empiryczne.
- Promuje jako ważną wiedzę o charakterze naukowym popartą metodą naukową.
- Metoda naukowa musi być stosowana zarówno w badaniach naukowych, jak i humanistycznych.
- Wiedza uzyskana z pozytywizmu musi być obiektywna.
- Udokumentowane dowody są najważniejsze, a nie twoje interpretacje.
Pozytywizm logiczny
Pozytywizm logiczny lub neopozytywizm to nurt filozoficzny, który obejmuje analizę języka w jego metodologii naukowej i ogranicza się do analizy lub badania wszystkiego, co jest empiryczne i weryfikowalne. To pochodzenie pozytywizmu pojawiło się w XX wieku i zostało rozwinięte przez członków Koła Wiedeńskiego.
