Czym jest stalinizm:
Stalinizm to nurt polityczny wywodzący się z modelu rządów stosowanego przez Józefa Stalina w Związku Radzieckim. Jest odpowiedzią na interpretację marksizmu Stalina, który narzucił model totalitarny, represyjny i przymusu wewnątrz i na zewnątrz partii, elementy, przez które przywódca gwarantował kontrolę nad państwem i społeczeństwem.
Jako nurt polityczny stalinizm opiera się na marksizmie, który został narzucony w Rosji po rewolucji bolszewickiej lub rewolucji październikowej 1917 r.
Pochodzenie stalinizmu
Iósif Vissariónovich Dzhugashvili, lepiej znany jako Stalin, był przewodniczącym rady ministrów w latach 1941-1953, w okresie, w którym model ten się rozwijał. Dlatego jest twórcą tego nurtu, bardziej niż jako teoria, zrobił to jako praktykę władzy.
Wpływ Stalina zaczął się wiele lat przed przewodniczeniem radzie ministrów. Zaczęło się w istocie od mianowania go sekretarzem generalnym Komitetu Centralnego Rosyjskiej Partii Komunistycznej w latach 1922-1952. Ponadto był komisarzem ludowym ds. obrony Związku Radzieckiego w latach 1941-1946.
Charakterystyka stalinizmu
Chociaż stalinizm ma inspirację marksistowską, nabrał specyficznych cech, które odróżniają go od innych nurtów o tej samej inspiracji, takich jak leninizm i trockizm. Zobaczmy niektóre z nich.
Totalitarny system polityczny
Celem Stalina było przekształcenie Związku Radzieckiego w światową potęgę. Aby to zrobić, zrozumiał, że musi skoncentrować wszystkie obszary sprawowania władzy. W tym sensie Stalin skoncentrował pod swoją kontrolą władzę wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą wbrew ustalonym normom.
Centralizm biurokratyczny
Wraz z reformą konstytucyjną wprowadzoną w 1936 r. członkostwo w partii komunistycznej stało się obowiązkowe, aby móc uczestniczyć w którejkolwiek z instytucji rządowych, co wiązało się z procesem biurokratycznego centralizmu. Co charakterystyczne, bojownicy ci musieli podporządkować się dyscyplinie narzuconej przez przywódcę Stalina. W ten sposób organiczne przywództwo zostało podważone, a aktywni bojownicy stali się tylko urzędnikami państwowymi.
Kapitalizm państwowy
Według planów Stalina, aby osiągnąć swój cel, konieczne było kontrolowanie całego systemu gospodarczego w rękach państwa.
W ten sposób Stailn przejął kontrolę nad przemysłem ciężkim i sektorem rolnym, zakazując jakiejkolwiek formy prywatnego wyzysku i kontrolując wszystkie zasoby naturalne i ludzkie Związku Radzieckiego.
Dlatego niektórzy autorzy mówią o tym jako o „kapitalizmie państwowym”, w którym rząd jest jedynym właścicielem dóbr.
- Marksizm.
- Komunizm.
Nacjonalizacja bankowa
Aby mieć całkowitą kontrolę nad sektorem gospodarczym, stalinizm znacjonalizował również system bankowy pod wpływem argumentów nacjonalistycznych. W ten sposób cały porządek gospodarczy przeszedł przez kontrolę państwa.
Socjalizm dla własnego kraju
Stalinizm był silnie nacjonalistyczny i wyobrażał sobie socjalizm jako wzór dla samego narodu rosyjskiego. W tym sensie stanęła w obliczu innych trendów, takich jak trockizm, który proponował eksport modelu do innych narodów.
Kult osobowości
Taki model mógł powstać jedynie z kultu jednostki. Stalin zadbał o to, by jego osobowość była posłuszna i czczona jak bóg. W efekcie cała polityka stalinizmu zdławiła nowe kierownictwo i uczyniła postać Stalina obiektem kultu.
Terroryzm państwowy i silne represje
Ambicja Stalina do całkowitej kontroli była możliwa tylko dzięki silnym represjom, które przerodziły się w terroryzm stadionowy. Media były cenzurowane, a dysydenci trafiali do więzienia lub zostali zabici.
Fala zamachów państwowych, zarówno indywidualnych, jak i masowych, miała na celu szerzenie terroru i dyscyplinowanie obywateli.
Stalin systematycznie zabierał się do tłumienia nie tylko wszelkich prób opozycji, ale także wszelkich wewnętrznych nurtów Rosyjskiej Partii Komunistycznej, które nie sprzyjały jego planom. W ten sposób rozwinął politykę skrajnych prześladowań i faktycznie zdołał stłumić wszelkie rozbieżności.
Kontrola mediów i sztuki
W tym samym sensie stalinizm poświęcił się kontrolowaniu wszystkich mediów, nie tylko poprzez cenzurę, ale także przez ich administrację.
Jakby tego było mało, model stalinowski ingerował także w trendy artystyczne, cenzurując wszystkie awangardowe tendencje, które zrodziły się w pierwszych dwóch dekadach XX wieku, takie jak abstrakcja liryczna, suprematyzm i konstruktywizm. Ten ostatni odegrał bardzo ważną rolę w narodzinach rosyjskiego socjalizmu, z którym się utożsamiał, ale dla Stalina było to niewygodne i niebezpieczne.
Wobec tego rząd stalinowski zmusił wszystkich artystów do trzymania się estetycznego modelu socrealizmu, w którym można było przedstawić tylko sceny o socjalistycznej treści ideologicznej, ale za pomocą form estetycznych typowych dla realizmu XIX wieku.
- Awangarda.
- Konstruktywizm.
- Głasnost.
