Czym jest wiek starożytny:
Starożytność to okres historii od pojawienia się najwcześniejszych form pisma do upadku Cesarstwa Rzymskiego.
Termin ten jest częścią periodyzacji ustanowionej w XVII wieku przez niemieckiego historyka Cristóbala Celariusa. Chociaż ten system periodyzacji jest bardzo kontrowersyjny ze względu na swoje eurocentryczne podejście, jest on stosowany konwencjonalnie.
Pojawienie się pisma umożliwiło po raz pierwszy rejestrację życia społecznego za pomocą różnych dokumentów, czy to na kamieniu, czy na papierze (papiry), takich jak ustawy i traktaty (przykład: kodeks Hammurabiego), co pozwala na nieco jaśniejsze ujęcie wydarzeń przeszłość.
Okresy starożytności
Starożytny Bliski Wschód
Obejmuje badania nad Mezopotamią i cywilizacjami, które tam się rozwinęły: Sumerią, Academ, Babilonem i Asyrią. Obejmuje również badania starożytnej Persji, Anatolii i Armenii, starożytnego śródziemnomorskiego Lewantu, Syrii, Jordanii, starożytnej Arabii i Egiptu.
Klasyczny antyk
Obejmuje konformację cywilizacji greckiej i rzymskiej od pierwszej olimpiady lub założenia Rzymu (VIII wpne) do świetności Cesarstwa Rzymskiego (II wne).
Późna starożytność
Okres ten rozpoczyna się kryzysem Cesarstwa Rzymskiego, który miał miejsce w III wieku. Jednak co do jego ukończenia, autorzy są podzieleni. Jedni umiejscawiają koniec Epoki Późnej na koniec cesarstwa w V wieku, inni na wiek ósmy, okres dojścia do władzy Karola Wielkiego i islamu na Półwysep Iberyjski.
- Średniowiecze.
- Nowoczesność.
- Sztuka hellenistyczna.
Charakterystyka starożytności
Różne cywilizacje badane w tym okresie mają wiele wspólnych cech, chociaż różnią się znacznie pod względem innych elementów.
Wśród wspólnych cech możemy wymienić:
- Rozwój systemów pisma (pismo klinowe; piktogramy; hieroglify; alfabet fenicki, grecki i rzymski);
- Początek życia miejskiego;
- Konformacja władzy politycznej;
- Pojawienie się zorganizowanych religii wokół świątyni i kapłaństwa;
- Rozwarstwienie społeczne;
- własność niewolników;
- Zapłata podatków.
