Czym jest solilokwium:
Jako monolog nazywa się a wewnętrzna refleksja, za pomocą której ktoś wyraża głośno i prywatnie swoje myśli, uczucia i emocje. Słowo jako takie pochodzi z łaciny soliloquium.
Monolog jest przede wszystkim a zasób dzieł dramatycznych, który charakteryzuje się silnym subiektywnym ładunkiem i pozwala nam dotrzeć do najskrytszych myśli bohatera, aby go lepiej poznać.
Monolog jest więc parlament, który czyni postać izolowaną od innych, w którym mówi do siebie, jako rodzaj dialogu z samym sobą. W tym sensie jest to pojęcie związane z monologiem.
Słynnym przykładem monologu jest taki, który trzyma Mała wioska w pracy o tej samej nazwie William Szekspir. W nim główny bohater bierze czaszkę i zadaje sobie pytanie: „Być albo nie być, oto jest pytanie”.
Z drugiej strony słowo monolog może mieć również a ładunek ujemny kiedy odnosi się do przemówienie osoby, która nie pozwala innym interweniować. Na przykład: „Spotkanie działu było właściwie monologiem szefa”.
Solilokwium może również odnosić się, w psychiatrii, do: refleksje, które psychotycy schizofrenowi robią na głos i w samotności, w drodze dialogu z samym sobą.
Monolog i monolog wewnętrzny
Monolog różni się tym od monologu wewnętrznego, podczas gdy monolog jest to wypowiadanie na głos myśli, uczuć lub emocji postaci przed publicznością lub publicznością, monolog wewnętrzny zakłada wewnętrzny przepływ świadomości, ponieważ wszystko, co zostało wyrażone, pozostaje w sferze umysłu. Stąd monolog jest zasobem zasadniczo teatralnym, podczas gdy monolog wewnętrzny jest bardziej typowy dla gatunków narracyjnych, takich jak powieść czy opowiadanie.
