Czym jest kubizm:
Kubizm to ruch awangardowy początku XX wieku charakteryzujący się dominującym wykorzystaniem figur geometrycznych, takich jak prostokąty, trójkąty, a zwłaszcza sześciany, od których wziął swoją nazwę. Jej celem jest zerwanie z naturalistycznym przedstawieniem i uchwycenie kilku płaszczyzn jednocześnie na powierzchni obrazu.
Tradycyjnie jego początek ustala się w 1907 roku, kiedy to Pablo Picasso (1881-1973) po raz pierwszy zaprezentował obraz Les Demoiselles d'Avignon („Panie z Awinionu”).
W tej pierwszej próbie Picasso uwzględnił wpływy wczesnej sztuki afrykańskiej i postimpresjonizmu, zwłaszcza francuskiego malarza Paula Cézanne'a (1839-1906).
Oprócz znajdowania inspiracji w egzotycznych formach sztuki, kubizm próbował przedstawić czwarty wymiar poprzez hiperpolyedrę, której idee czasoprzestrzeni są inspirowane teorią względności Alberta Einsteina z 1905 roku.
Wszystkie jego cechy skłaniały do uznania kubizmu za bardziej racjonalną i analityczną ekspresję plastyczną, kontrastującą z innymi ruchami inspirowanymi podmiotowością lub emocjonalnością.
- Awangarda.
- Sztuka współczesna.
Charakterystyka kubizmu
Kubizm charakteryzuje się głównie następującymi elementami:
- Wizja analityczna elementów reprezentacji;
- Mała perspektywa i głębia przestrzenna;
- Wykorzystanie figur geometrycznych: kostki, cylindry itp .;
- Włączenie kilku kątów w tej samej płaszczyźnie;
- Preferencja linii prostych;
- Aplikacja mieszana: kolaż, typografia itp.
Fazy kubizmu
Kubizm dzieli się na trzy fazy:
Kubizm cezański (1907-1909)
Panie z Awinionu, Pablo Picasso, 1907
Jest uważany za pierwszą fazę kubizmu zwanego także protokubizmem. Charakteryzował się wpływem prac plastyka Paula Cézanne'a.
Kubizm analityczny (1909 do 1912)
Gitara, George Braque, 1910.
Nazywany jest również hermetycznym kubizmem i utożsamiany był z dekompozycją geometrycznych kształtów i figur w celu przeorganizowania ich w inny sposób, w kolejnych i nakładających się płaszczyznach.
Kubizm syntetyczny (1911)
Gruszki i winogrona na stole, Juan Gris, 1913
Charakteryzował się wykorzystaniem kolorów i kształtów, które pozwoliły uwydatnić najbardziej znaczącą część sylwetki. Malarze tego etapu starali się uchwycić postacie rozpoznawalne. Użyli techniki kolaż, co pozwoliło utrwalić na tkaninie prawdziwe przedmioty w poszukiwaniu nowych wrażeń wizualnych.
Przedstawiciele i dzieła kubizmu
Głównymi przedstawicielami i ich najbardziej reprezentatywnymi dziełami ruchu są:
- Pablo Picasso (1881-1973): Guernica od 1937 roku.
- Georges Braque (1882-1963): Maison à l’Estaque („Domy w l’Estaque”) z 1908 r.
- Juan Gris (1887-1927): Portret Pabla Picassa od 1912 roku.
- Jean Metzinger (1883-1956): La femme à l’Eventail („Kobieta z wachlarzem”), 1914.
Kubizm literacki
Kubizm literacki charakteryzował się kombinacją obrazów i zestawu słów, który jest znany jako kaligram. Tekst został uporządkowany tak, aby tworzył obraz wizualny, reprezentujący treść pisanych słów…
Literacki kubizm wyrażał się także w wierszach, które charakteryzowały się brakiem rymów, metryk, wersetów czy głównego tematu.
Głównymi pisarzami z wpływami kubizmu byli: Guillaume Apollinaire (1880-1918), Jean Cocteau (1889-1963), Oswald de Andrade (1890-1954) i Érico Veríssimo (1905-1975).
