Co to jest Lucyfer:
Lucyfer dosłownie oznacza „ten, który niesie światło”. To słowo powstało z łacińskich słów luks, co oznacza „światło” i fero, co oznacza „nosić”.
W starym testamencie to imię nadane najpiękniejszemu i najinteligentniejszemu aniołowi niebiańskiego dworu, zanim zbuntował się przeciwko Bogu i zostań upadłym aniołem.
W innym, mniej powszechnie używanym, ale starszym znaczeniu, słowo lucyfer jest synonimem terminu Jasna gwiazda, odnosząc się do pierwszego błysku planety Wenus o świcie.
Lucyfer w kulturze judeochrześcijańskiej
Zwykle obecne użycie tego słowa odpowiada imieniu anioła Lucyfera, uważanego za księcia zbuntowanych aniołów.
Według relacji Starego Testamentu Lucyfer był pięknym, błyskotliwym i inteligentnym aniołem, który owładnięty pychą postanowił konkurować z Bogiem i upodobnić się do niego, co było przyczyną jego upadku i degradacji.
W interpretacji chrześcijańskiej od tego momentu Lucyfer stał się Szatanem, słowem oznaczającym „przeciwnik”. Jednak w judaizmie Lucyfer i Szatan są uważani za dwa różne byty.
Lucyfer w mitologii grecko-rzymskiej
W mitologii grecko-rzymskiej Lucyfer odpowiada bogu Fosforowi, Heosforowi lub Eosforowi, co również tłumaczy się jako „światło świtu”. Czasami ten bóg jest zwykle utożsamiany ze swoim bratem Héspero, „wieczornym światłem”, ponieważ obaj są personifikacjami planety Wenus.
Ta dwoistość nazw wynika z faktu, że w przeszłości gwiazdy poranne i zachód słońca przypisywano dwóm różnym ciałom niebieskim. Kiedy starożytni odkryli, że obie gwiazdy zostały stworzone przez tę samą planetę, nazwy zaczęły być używane niemal zamiennie.
Lucyfer w voodoo
Postać Lucyfera jako upadłego anioła została również zasymilowana w synkretycznym panteonie religii wiara w czary. Tym samym dołącza do kolejnego z reprezentatywnych obrazów skrzyżowania kultur, jakie nastąpiło w Ameryce Łacińskiej.
