Powieść jest dzieło literackie, które może opierać się na rzeczywistych lub wyimaginowanych wydarzeniach. W tym sensie historie opowiadane w powieści są wystawione na dochodzenie lub wyobraźnię autora oraz na użycie języka przez autora w celu dotarcia do czytelnika.
W związku z tym można wymienić różne rodzaje powieści, biorąc pod uwagę szereg kryteriów, takich jak ich forma, treść, gatunek, grupa docelowa, czy jest oparta na rzeczywistych lub fikcyjnych wydarzeniach, między innymi.
Krótka powieść
Krótka powieść jest rodzajem narracji krótszej niż powieść, ale większej niż fabuła.
Krótka powieść składa się z tych samych elementów, co powieść, jednak ze względu na specyfikę jej długości, postacie, fabuła, sceneria i opisy są krótkie i mniej rozwinięte.
Przykłady krótkich powieści obejmują Pułkownik nie ma do kogo pisać (1957), Gabriel García Marquez, Opowieści świąteczne (1843), Charles Dickens, Metamorfoza (1915), m.in. Franza Kafki.
powieść epistolarna
Jest to rodzaj powieści opowiadanej w trzeciej osobie i opowiedzianej listami, pamiętnikami lub innymi osobistymi dokumentami, ma więc również tendencję do pisania zbliżoną do powieści autobiograficznej ze względu na udział narratora w opowieści.
Charakteryzuje się intymnym, prawdziwym charakterem, przedstawia konfliktową sytuację i wpisuje się w ewolucję powieści na przestrzeni VXIII wieku.
Jako przykład możesz podać Julia, czyli nowa Heloise (1761), Jean-Jacques Rousseau, Dracula (1887), Brama Stokera, Biedni ludzie (1844-1846), Fiodor M. Dostojewski.
Powieść autobiograficzna
Powieść autobiograficzna charakteryzuje się ujawnieniem informacji z życia autora. W tym sensie autor dzieła opowiada różne momenty swojego życia, na ogół te, które odcisnęły swoje piętno, takie jak m.in. osiągnięcia, porażki, choroby, straty, historie miłosne i podaje je do publicznej wiadomości.
Powieść autobiograficzna charakteryzuje się tym, że jest dziełem zrodzonym z introspekcji autora. Niektóre przykłady to Spowiedź (397-398), Augustyn z Hippony, Żyj, aby opowiedzieć (2002) Gabriela Garcíi Márqueza, Wspomnienia formalnej młodej kobiety (1958), przez Virginię Wolf.
Powieść satyryczna
Powieść satyryczna, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się wykorzystaniem elementów satyry. W powieści tego typu autor eksponuje swój punkt widzenia w odniesieniu do konkretnej sytuacji, którą ośmiesza, by wywołać reakcję czytelnika.
Jako przykład podróże Guliwera (1927), Jonathana Swifta, Bunt na farmie (1945), George Orwell, Niedobitek (2000), autorstwa m.in. Chucka Palahniuka.
powieść łotrzykowska
Jest to rodzaj powieści, która w pierwszej osobie opowiada o przygodach nawet nieuczciwego bohatera, który staje się antybohaterem.
Ten rodzaj powieści jest charakterystyczny dla literatury hiszpańskiej w okresie przejściowym od renesansu do baroku, między XVI a XVII wiekiem, w okresie zwanym Złotym Wiekiem.
Powieści te zawierają charakterystykę życia w XVI wieku, stąd krytykuje ówczesne obyczaje i zaprasza do refleksji nad moralnością i tą społeczną rzeczywistością.
Wśród głównych przykładów są Przewodnik Tormesa (1554), autor nieznany, i Życie Busconi (1626), autorstwa Francisco Quevedo.
powieść rycerska
Powieść rycerska powstała w XV wieku. Ten rodzaj powieści charakteryzuje się opowieścią o wyczynach i bohaterstwie rycerzy, którzy przez całe życie zmagali się z różnymi przeciwnościami losu.
Opowieści powieści rycerskich starają się jak najlepiej przedstawić ówczesną rzeczywistość, dzięki czemu opowieść staje się bardziej wiarygodna.
W tym sensie główny bohater, rycerz, określany jest jako człowiek odważny, odważny i silny, zdolny do podejmowania każdego ryzyka i walki w razie potrzeby. Podobnie dżentelmen jest inteligentnym, przebiegłym i honorowym przedmiotem, którego wielu szanuje.
Jako przykład możemy wymienić powieść Tirante el Blanco (1490), autorstwa walenckiego pisarza Joanota Mastorella. Jednak później ten rodzaj powieści został zdemistyfikowany, publikując Pomysłowy dżentelmen Don Kichot z La Mancha (1605), autorstwa Miguela de Cervantesa.
powieść realistyczna
Powieść realistyczna była szeroko rozwijana w Hiszpanii w połowie XIX wieku. Charakteryzuje się przedstawieniem narracji, która bardzo wyraźnie oddaje rzeczywistość okoliczności życia codziennego i różnych wydarzeń społecznych.
Te powieści wyróżniają się również obiektywnym spojrzeniem, które autor rozwija, aby opisać i ukazać rzeczywistość danej chwili.
Jako przykład możesz wymienić powieści Fortunata i Hiacynta (1886-187) przez Benito Péreza Galdósa i Madame Bovary (1857), Gustave Flaubert.
Powieść historyczna
Jak wskazuje jej typologia, powieść historyczna opiera się na opowieściach z przeszłości i historii. Nawet opowiadane historie mogą być prawdziwe lub fikcyjne, o ile rozgrywają się w historycznym momencie. To rodzaj powieści, która jest całkiem udana.
W przypadku prawdziwych historii autor musi oprzeć się na odpowiednich argumentach i danych o serii wydarzeń lub postaci, które były istotne w danym momencie.
Jeśli jest to opowieść fikcyjna, autor musi również umieścić tę historię w czasie przeszłym i rozwinąć argument ze swojej kreatywności.
Jako przykład możesz podać Przyjęcie kozy (2000) to powieść peruwiańskiego pisarza Mario Vargasa Llosy oparta na dyktaturze Rafaela Leónidasa Trujillo na Dominikanie.
Kolejną wybitną pracą jest Nazwa róży (1980) Umberto Eco, którego historia rodzi się z wyobraźni autora, rozwija się w tajemniczym środowisku.
Powieść science fiction
Powieści science fiction opierają się na spekulacji na temat serii wydarzeń, które mają miejsce w wyimaginowanej przestrzeni. Historie te oparte są między innymi na futurystycznych opowieściach o podróżach kosmicznych, istnieniu kosmitów, ewolucji człowieka, końcu świata, podróżach w czasie.
Podobnie wykorzystuje takie elementy, jak nauki fizyczne, elementy technologiczne, sztuczne życie i inne zasoby robotyczne do tworzenia historii. Postacie mogą być nawet ludźmi lub istotami odtworzonymi z wyobraźni autora.
Wojna światów (1898), przez HG Wellsa, Gra Endera (1985), autorstwa m.in. Orsona Scotta Carda, są przykładami powieści science fiction.
Powieść fantastyczna
Powieści fantasy to te, które wykorzystują elementy wyobraźni, aby odtworzyć światy i postacie o szczególnych, a nie rzeczywistych cechach. Nie należy ich mylić z powieściami science fiction, których historie w dużej mierze opierają się na elementach technologicznych.
Postaciami odtwarzającymi te historie są zazwyczaj m.in. wróżki, wiedźmy, czarodzieje, elfy, trolle. Najbardziej znanymi przykładami są trylogia Władca Pierścieni, autorstwa J.R.R. Tolkiena i sagi o Harry Potter, m.in. J. K. Rowlling.
Powieść grozy
Powieści grozy charakteryzują się opowiadaniem historii, które wywołują strach i strach podczas rozwoju wydarzeń. Jednak te historie często trzymają czytelnika do końca historii.
Pisarzem, który charakteryzuje się pisaniem tego typu powieści jest Amerykanin Stephen King, jedną z jego najbardziej znanych powieści grozy jest Blask (1977).
Powieść przygodowa
Powieści, które opowiadają historie, w których bohaterowie udają się w nieznane miejsca w poszukiwaniu doświadczenia czegoś nowego, czy to poznania miejsca, odbycia podróży, odkrycia tajemnicy, nawiązania miłosnego związku.
Powieści te charakteryzują się tym, że bohaterowie muszą podejmować ryzyko, są odważni, pociągają je tajemnice, doświadczają nieznanych sytuacji i akcji, a czasem nawet polegają na szczęściu.
Na przykład, Robinson crusoe (1719), Daniela Defoe, Wyspa Skarbówczy (1883), m.in. Roberta Louisa Stenvensona.
Romans
Powieści romantyczne to te, w których rozwija się historia miłosna, zazwyczaj ze szczęśliwym zakończeniem.
Główny wątek tych powieści pełen jest opisów emocji zakochanych bohaterów, przeżywających między innymi proces zakochiwania się, ukradkowych spotkań, zmysłowości, konfrontacji między rywalami.
Jako przykład możesz podać Wichrowe Wzgórza (1847), przez Emily Bronte, Mosty Madison (1992) Roberta Jamesa Wallera, Miłość w czasie gniewu (1985), Gabriel García Marquez.
