Czym jest lichwa:
Lichwa wskazuje na nadużycie ze strony pożyczkodawcy, zwykle poprzez nadmierne ściąganie odsetek lub wymogów zastawu od pierwotnej pożyczki.
Słowo lichwa pochodzi z łaciny i składa się ze słowa usus wskazując "prawo użytkowania" i przyrostek -sura która wyraża rodzaj działalności. W tym sensie lichwa oznaczała pobieranie opłat za prawo do używania czegoś, co do niego należy, na ogół pieniędzy.
Ci, którzy uprawiają lichwę, nazywani są lichwiarzami. W tym sensie lichwa jest uważana za postawę niemoralną, ponieważ wykorzystuje tych, których może dla własnej korzyści.
Uprawianie lichwy dotyka najsłabszych i staje się problemem społecznym, a więc etycznym. W ten sposób tworzone są prawa przeciwko lichwie, aby ograniczyć ambicje zysku kosztem nadużyć.
W sensie biblijnym lichwa jest wspomniana w Księdze Wyjścia jako niemoralna postawa zdobywców, którzy starają się w jakikolwiek sposób lub w jakikolwiek sposób zyskać. Lichwa kojarzy się z chciwością, jednym z głównych grzechów chrześcijaństwa.
lichwa w prawie
W dziedzinie prawa lichwa odnosi się do nadmiernych odsetek żądanych od dłużnika kapitału. W wielu krajach lichwa jest uważana za przestępstwo przewidziane prawem.
W Kodeksie Karnym Okręgu Federalnego Meksyku, na przykład, artykuł 387, rozdział VIII stanowi, co następuje w celu zdefiniowania przestępstwa:
„Korzystając z ignorancji lub złych warunków osoby, uzyskaj od niej lichwiarskie korzyści poprzez umowy lub umowy, w których określone są zalety lub zyski wyższe niż te, które są zwykle na rynku”.
Lichwa i odsetki
W średniowieczu lichwa była używana jako synonim interesu finansowego i była zakazana, ponieważ uważano, że pieniądze nie powinny zarabiać. Mimo to była to powszechna praktyka.
Dopiero pod koniec XV wieku pojawiły się pierwsze tablice ograniczające kwoty pobierane za dany kredyt, gdzie powstała główna różnica między odsetkami a lichwą.
Odsetki to opłata lub stawka naliczana w ramach wartości ustalonych w tabeli przewidzianej w ustawie, a lichwa stała się terminem odnoszącym się do pobierania stawek powyżej lub powyżej maksymalnego dopuszczalnego limitu.
