Czym jest heretyk:
Heretyk jest sposobem, w jaki osoba, która wyznaje herezję, to znaczy, że kwestionuje, za pomocą kontrowersyjnej lub nowatorskiej koncepcji, pewne wierzenia ustanowione w określonej religii.
Za heretyka może być na przykład osoba świecka, która zakłada wiarę w Boga, ale nie ogranicza się do wyznawania jakiejkolwiek doktryny religijnej lub wykonywania obowiązków religijnych.
Podobnie ateistę można zaklasyfikować jako heretyka, ponieważ kwestionuje istnienie Boga, a w konsekwencji prawdziwość nauk przekazywanych przez religię.
Jako heretyk lub bluźnierca można go również zakwalifikować jako osoba, która znieważyła lub znieważyła Boga i religię;.
Co więcej, pojęcie herezji jest względne. Podczas gdy dla katolika heretykiem jest każda osoba, która nie przestrzega dogmatów religii chrześcijańskiej, podobnie katolik może być uważany za heretyka przez islam.
Dlatego pojęcie herezji będzie się różnić w zależności od nauk i cech charakterystycznych każdej religii, ale przede wszystkim w zależności od stopnia tolerancji lub nietolerancji, jaki każda religia narzuca swoim wyznawcom w stosunku do innych istniejących wierzeń.
W rzeczywistości etymologia słowa heretyk mówi wiele o jego znaczeniu. Słowo pochodzi z łaciny haeret (cus), które z kolei pochodzi od greckiego αἱρετικός (hairetikós), co oznacza „wolny do wyboru”.
Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, heretykiem jest osoba, która zakłada możliwość swobodnego wyboru dogmatu innego niż ten narzucony mu przez doktrynę, religię lub sektę.
- Herezja.
- Bluźnierstwo.
Heretyk w chrześcijaństwie
W Nowym Testamencie Biblii mówi się, że za heretyka uważa się człowieka, który decyduje się kierować własnymi opiniami, tworząc z nimi nowe doktryny religijne lub podążając za nowymi sektami, takimi jak saduceusze i faryzeusze.
Ze swojej strony byk Boska Gratia (1656), papieża Aleksandra VII, zdefiniował herezję jako „wierzenie, nauczanie lub obronę opinii, dogmatów, propozycji lub idei sprzecznych z naukami Pisma Świętego, Świętych Ewangelii, Tradycji i Magisterium”.
Kościół katolicki w średniowieczu upierał się przy każdej opinii, która byłaby sprzeczna z doktryną chrześcijańską zawartą w Biblii, której uważano za jedynego możliwego interpretatora i autorytet. W tym celu powołano Trybunał Świętego Oficjum Inkwizycji.
Heretycy i Inkwizycja
W średniowieczu Kościół ustanowił agresywną politykę prześladowania wszystkich tych, którzy kwestionowali interpretację doktryny chrześcijańskiej, którą dogmatycznie narzucał.
To papież Grzegorz IX, w XIII wieku, kiedy zaczął odczuwać, że władza Kościoła jest zagrożona przez krytykujących go, powołał Trybunał Świętego Oficjum Inkwizycji.
Celem tego sądu religijnego była walka z herezją, która sprzeciwiała się prawowitości zarówno władzy kościelnej, jak i cywilnej, ponieważ w tym czasie władza Kościoła była ściśle powiązana z władzą państwa, reprezentowanego w monarchii.
Osoby podejrzane o herezję były przesłuchiwane i torturowane, aby przyznać się do wykazanej im winy. Kary były surowe, a wielu tak zwanych heretyków spędziło życie w niewoli lub było torturowanych, wieszanych lub palonych żywcem.
Niektóre znaczące postacie w historii ludzkości, które przyczyniły się swoimi wyczynami, myślami lub badaniami do postępu wiedzy, a które zostały zamordowane przez Inkwizycję, to: Giordano Bruno (filozof, astronom), Juana de Arco (bohaterka wojenna) , Giulio Cesare Vanini (intelektualista), Jan Hus (filozof) czy Miguel Servet (naukowiec).
Zobacz więcej o Inkwizycji.
