Czym jest godność:
Godność wskazuje na szacunek i szacunek, na który zasługują wszyscy ludzie i jest to potwierdzone przez tych, którzy mają nienaganny poziom ludzkiej jakości.
Godność to cecha godny, co oznacza wartościowy, honorowany, godny, a określenie godność pochodzi od łacińskiego słowa dignitas.
W preambule do Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r. mówi o „wrodzonej godności (…) wszystkich członków rodziny ludzkiej”, a następnie w artykule 1 stwierdza, że „wszyscy ludzie rodzą się wolni i równy w godności i prawach”.
Godność człowieka jest więc wrodzona, pozytywna i sprzyja poczuciu spełnienia i satysfakcji, wzmacniając osobowość. Na przykład niewolnictwo jest przeciwieństwem godności, ponieważ ludzie nie są traktowani jako tacy lub godni, ponieważ niewolnik nie jest uważany za osobę ludzką, ale za przedmiot.
Godność to także szacunek i szacunek, na które zasługuje rzecz lub działanie. To doskonałość, ulepszenie tej rzeczy lub działania.
Mówimy o godności, jeśli ludzie zachowują się z powagą, przyzwoitością, rycerstwem, szlachetnością, przyzwoitością, lojalnością, hojnością, szlachetnością i honorem. Na przykład, jeśli chodzi o wypełnianie zobowiązań, godność odnosi się do formalności, uczciwości i honoru ludzi.
W kategoriach doskonałości godność to stanowisko honorowe lub stanowisko o wielkim autorytecie, prestiżu i honorze, na przykład stanowiska polityczne, takie jak stanowisko króla, prezydenta czy cesarza. Ludzie, którzy zajmują tę pozycję lub stanowisko, będąc przedstawicielami i posiadaczami wyróżnienia, są również tak nazywani, będąc dygnitarzami lub dygnitarzami.
Rodzaje godności
W filozofii godność dzieli się na 3 typy, będące nimi:
- Godność ontologiczna czy godność człowieka: z nim rodzą się wszyscy ludzie.
- Godność moralna: Jest to związane z moralnością ludzi i ich zachowaniem w społeczeństwie.
- Królewska godność: to taki, który jest odbierany przez innych.
Godność człowieka
Godność człowieka jest wartością i przyrodzonym, nienaruszalnym i niematerialnym prawem osoby, jest prawem podstawowym i jest nieodłączną wartością człowieka, ponieważ jest to istota rozumna, posiadająca wolność i zdolna do tworzenia.
Twierdzenie, że wszyscy ludzie rodzą się z godnością, jest rodzajem godności ontologicznej.
Oznacza to, że wszyscy ludzie mogą kształtować, zmieniać i ulepszać swoje życie, korzystając ze swojej wolności i podejmując decyzje, by żyć godnie.
Godność moralna
Godność moralna odnosi się do godności ludzi jako faktu moralnego. Oznacza to, że jest to wartość człowieka w społeczeństwie i jest to właściwe postępowanie.
Godność moralna zatem znajduje odzwierciedlenie w zachowaniach, które osoba praktykuje zgodnie ze swoją moralnością, które społeczeństwo akceptuje lub odrzuca.
W tym sensie godność moralna musi być odzwierciedlona we wszystkich obszarach społeczeństwa jako wzór postępowania, obyczaj lub tradycja do naśladowania. W ten sposób godność moralna przekształca się w godność społeczną.
Godność osobista
Godność osobista opiera się na szacunku i szacunku, jaki człowiek ma dla siebie i zasługuje na ten szacunek dla innych, ponieważ wszyscy zasługujemy na szacunek bez względu na to, jacy jesteśmy.
Godność osobista nabyta przez traktowanie otrzymane od innych nazywana jest także godnością królewską.
Kiedy rozpoznajemy różnice każdej osoby i tolerujemy te różnice, osoba ta może czuć się godna, honorowana, wolna i dumna z tego, kim jest.
godność chrześcijańska
W teologii chrześcijańskiej człowiek, będąc stworzeniem Bożym, posiada godność. W tym sensie i zgodnie z katechizmem Kościoła katolickiego człowiek został stworzony na obraz Boga, w tym sensie, że może swobodnie poznawać i kochać własnego Stwórcę.
Tak więc człowiek jest nie tylko czymś, ale kimś zdolnym do poznania siebie, do dobrowolnego oddania się i wejścia w komunię z Bogiem i innymi ludźmi.
Zwroty godności
- „Godność nie polega na posiadaniu zaszczytów, ale na zasłużeniu na nie. Arystoteles
- „Chciałem tego, dopóki moja godność nie powiedziała: nie jest tak źle”. Frida Kahlo
- „Są porażki, które mają więcej godności niż zwycięstwo”. Jorge Luis Borges
