Co to jest Ultramar:
Za granicą odnosi się do kraj lub miejsce położone po drugiej stronie morza lub ocean z punktu widzenia mówcy. Jest tworzony z przedrostkiem ultra- (po łacinie „poza”, „po drugiej stronie”).
Słowo pochodne ultramaryna Jest to przymiotnik odnoszący się do czegoś, co jest lub pochodzi z drugiej strony morza. Tradycyjnie używano go w Hiszpanii w odniesieniu do produktów importowanych z terytoriów po drugiej stronie morza, zwłaszcza Azji i Ameryki. Stosowano go głównie do żywności, która może być przechowywana przez długi czas. W tym sensie a artykuły spożywcze (liczba mnoga) to sklep lub rodzaj firmy, która sprzedaje tego typu produkty. W związku z rozwojem handlowym i gospodarczym ten rodzaj działalności, w swojej tradycyjnej formie, ustąpił miejsca innym formatom, takim jak supermarket.
Pochodzenie „zamorskie”
Istnieją dowody używania tego słowa przynajmniej od XIII wieku. Europejczycy stosowali go do rejsów statkiem po Oceanie Indyjskim. Od XV wieku i odkrycia Ameryki słowo to zaczęło być używane w odniesieniu do odkrywanych terytoriów.
Ultramaryna lub ultramaryna w kolorze niebieskim
Służy do nazwania rodzaju niebieskiego koloru i pigmentów do uzyskania tego koloru. Pochodzi ze średniowiecznej łaciny ultramaryna nawiązujący do naturalnego pigmentu pochodzącego z Azji i przewożonego statkami. Istnieje kilka odcieni niebieskiego, które można zidentyfikować jako błękit ultramarynowy, chociaż generalnie jest to ciemny i żywy niebieski kolor, podobny do granatu. Tradycyjnie pozyskiwany był z lapis lazuli jako pigment naturalny. W dzisiejszych czasach częściej stosuje się pigment syntetyczny.
Znaczenie koloru ultramaryny
Oprócz About-Meaning.com stosowanego w różnych kulturach do koloru niebieskiego, ultramaryna była bardzo ceniona w historii, nadając jej znaczenie związane z czystością, zdrowiem, szczęściem i szlachetnością. Był to kolor drogi i trudny do uzyskania, ale jego intensywność i jasność czyniły z niego bardzo cenny rodzaj błękitu.
W starożytnym Egipcie był to kolor bogów, a lapis lazuli uważany był za święty kamień. Był używany w maskach faranońskich do tworzenia oczu.
We Francji średniowiecza zaczęto go używać w odzieży w klasach uprzywilejowanych. Stąd jego zastosowanie rozprzestrzeniło się zwłaszcza we Włoszech, gdzie wykorzystywano go w iluminowanych rękopisach, stołach, a nawet freskach, zwłaszcza do barwienia strojów głównych bohaterów, które wyróżniały się spośród reszty kompozycji.
