Czym jest Euforia:
Euforia jest dobre samopoczucie lub radość objawiające się światu zewnętrznemu. Również euforia jest umiejętność przeciwstawiania się cierpieniu i przeciwnościom losu.
Słowo euforia ma greckie pochodzenie „εὐφορία”, co oznacza „siłę do kontynuowania”.
Termin euforyk czy on jest przymiotnik, którym charakteryzuje się osobę odczuwającą euforię.
Euforia jest pogorszenie nastroju w wyniku radości, emocji lub także w wyniku zażywania jakiegoś narkotyku lub stosowania leków. Jeśli chodzi o euforię wywołaną zażywaniem narkotyków lub leków, jest bardzo prawdopodobne, że dana osoba nie odniesie żadnych korzyści, ale raczej skutki uboczne, takie jak uszkodzenie ciała na drodze spożycia, uszkodzenia fizyczne, złe odżywianie, pozytywne efekty, których poszukuje dana osoba, mogą doświadczać negatywnych skutków emocjonalnych, takich jak lęk, paranoja, depresja.
Mdła euforia Odnosi się do nastrój pozbawiony treści, czy on jestdo euforii, która brzmi fałszywie, Otóż to gdy osoba chora na schizofrenię nie jest w stanie powiązać swoich zdezagregowanych uczuć z otoczeniem, w którym się rozwija i żyje w stanie mdłej euforii.
Zwykle euforię wywołuje przyjmowanie dobrych wiadomości, a euforia wyraża je między innymi słowami, gestami, okrzykami, śmiechem.
Słowo euforia może być używane jako synonim: m.in. radości, optymizmu, entuzjazmu, gwałtowności, impetu. Niektóre antonimy dla euforii to: pesymizm, zniechęcenie, apatia, rozkład.
Termin euforii przetłumaczony na język angielski to „euforia”.
Euforia i psychologia
Choroba afektywna dwubiegunowa jest identyfikowana przez wahania nastroju od euforii do depresji, w której powoduje poważny konflikt i cierpienie psychiczne. Euforia wywołana antydepresantami może być oznaką epizodu maniakalnego lub hipomaniakalnego u osób cierpiących na zaburzenia afektywne dwubiegunowe zwane zaburzeniem psychiatrycznym w obrębie zaburzeń nastroju.
Optymizm to postawa, która zabrania popadania w rozpacz lub depresję w obliczu nieszczęść. Euforia to stan umysłu skłaniający się do optymizmu, to znaczy, kiedy osoba przechodzi od przesadnego optymizmu (euforii) do skrajnego optymizmu (smutku) bez przechodzenia przez stan pośredni, można powiedzieć, że cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową lub z jakiegoś rodzaju cyklotymii.
