Czym jest poezja:
Poezja jest gatunek literacki, który charakteryzuje się najbardziej wyrafinowaną manifestacją poprzez słowo uczuć, emocji i refleksji by człowiek mógł wyrażać się wokół piękna, miłości, życia lub śmierci. Jako taki może być skomponowany zarówno wersem, jak i prozą.
Słowo poezja Pochodzi z łaciny poēsis, a to z kolei z greki ποίησις (poíesis), co oznacza „robić”, „materializować”.
Dawniej poezję pisano wyłącznie wierszami, rządzącymi się zbiorem zasad kompozycji, zwanym metryka.
Zgodnie z metryką wersety były tworzone przez ustaloną liczbę sylab (tetrasyllabę, heksasylabę, aleksandryjską itp.), pewien rozkład akcentów i rym, co dawało określony rytm i rodzaj kompozycji: copla, Seguidilla , runda, kwartet itp.
Jednakże poezja współczesna charakteryzuje się przewagą Wolny werset, gdzie autor ma całkowitą swobodę aranżowania i porządkowania wersów w tekście i szuka własnego rytmu, bez rymów i metryk.
Co więcej, słowo poezja może być używane zarówno do oznaczenia a kompozycja wierszem, czyli wiersz, jakby odwołując się do sztuka lub rzemiosło komponowania utworów poetyckich. Na przykład: „Skomponowałem wiersz o zachodzie słońca”; „Chcę poświęcić się poezji”.
Podobnie możemy również użyć pojęcia poezji w odniesieniu do jakość ideału czy liryki, to znaczy to, co wywołuje głębokie poczucie piękna, które może lub nie może być wyrażone w języku: „Piękno tego budynku to czysta poezja”.
Z drugiej strony, co roku 21 marca obchodzony jest Światowy Dzień Poezji, zaproponowany przez UNESCO w 1999 roku, aby podkreślić poezję jako twórczą i innowacyjną manifestację kulturową.
- Wiersz.
- Zwrotka.
Charakterystyka poezji
Poniżej kilka ogólnych cech poezji.
- Może być napisany wierszem lub prozą.
- Ma rytm i rym.
- Wykorzystuje elementy o wartości symbolicznej.
- Wykorzystuje figury literackie, wśród najczęściej używanych jest metafora.
- Współczesna poezja szeroko wykorzystuje wiersz wolny i rym asonansowy.
- Poezja zmieniała się w czasie i była dostosowywana do ekspresyjnych potrzeb poety.
- Wierszyk.
- Werset.
Rodzaje poezji
Poezja to gatunek literacki, który można przedstawić na różne sposoby, dlatego poniżej przedstawiono główne typy poezji najczęściej używane przez poetów.
Poezja epicka
Jako poezję epicką określa się starożytny gatunek literacki, który wyróżnia się opowiadaniem o wydarzeniach legendarnych lub historycznych, takich jak bitwy lub wojny, w celu ich wywyższenia.
Na ogół składa się z długich wersetów, takich jak heksametry lub aleksandryjki, w których wykorzystuje zasoby, takie jak narracja, opis i dialogi, aby opowiedzieć, w jaki sposób rozwijają się wydarzenia i działania historii, która z kolei jest podzielona na piosenki.
Kwintesencją poezji epickiej jest Iliada, z Homera.
poezja dramatyczna
Jako poezja dramatyczna nazywa się to wersjonowana kompozycja stworzona do wykonania w teatrze.
W ten sposób poezja dramatyczna rozwija sytuację lub zespół sytuacji wokół określonego tematu, po którym, poprzez dialog, biegnie zespół postaci.
Pierwotnie grecka poezja dramatyczna była podzielona na trzy podgatunki: komedia, tragedia i dramat. Niektórzy autorzy, którzy uprawiali poezję dramatyczną w starożytnej Grecji, byli: Ajschylos Tak Sofokles.
Poezja liryczna
Jako poezję liryczną nazywa się to, co w starożytnej Grecji skomponowano do recytacji jako pieśni iz towarzyszeniem liry, stąd jej nazwa.
Jako taka poezja liryczna jest ekspresja podmiotowości, która przejawia się w uczuciach, emocje i refleksje poetyckiego głosu. W tym sensie jest wyrazem Jaźni, co odróżnia ją od podgatunków dramatycznych i epickich.
Z formalnego punktu widzenia poezja liryczna jest zgodna z normami tradycyjnego metrum: strofy, wersu, rytmu i rymu. Dziś jednak to, co wcześniej specyficznie zaliczano do poezji lirycznej, powszechnie uważa się za poezję.
Poezja chóralna
Poezja chóralna to taka, w której kompozycji wyróżnia się zestaw głosów splecionych w poetycki nurt.
Jako taki, wywodzi się ze starożytnej Grecji, przeznaczony głównie do publicznego recytowania przez grupę ludzi, z których każdy reprezentował jeden z głosów, jak w chórze.
Z tego powodu mówi się, że prawdopodobnie poezja chóralna była śpiewana jako pieśń do bogów.
poezja bukoliczna
Poezja bukoliczna to podgatunek poezji charakteryzujący się idealizacja i celebracja wiejskiego życia.
W tym sensie jest on zasadniczo inspirowany krajobrazem wiejskim i życiem pasterskim. Niektóre referencyjne dzieła poetyckie tego typu to: Te sielankowe, autorstwa Wergiliusz, a sielanki, z Teokryt.
poezja awangardowa
Poezja awangardowa to rodzaj poezji, który pojawił się w pierwszej połowie XX wieku, charakteryzujący się destrukcyjną koncepcją sztuki, głęboko nowatorskim charakterem i proponowaniem na poziomie formalnym estetycznej rewolucji w poezji.
Oznacza to, że odrzucił wiersz rymowany na rzecz wersetu wolnego, bawiłem się układaniem słów na papierze, aby stworzyć nowe efekty, odnowiły język i na nowo zwymiarowały mechanizmy ingerujące w proces twórczy.
Niektóre z jego najważniejszych nurtów to: futuryzm, dadaizm i surrealizm.
