Co to jest barok:
Jako barok nazywa się a okres historyczny, artystyczny i kulturalny charakteryzujący się dużym bogactwem zdobniczym co przejawiało się w sztuce, literaturze, muzyce i architekturze na przestrzeni XVII i XVIII wieku.
Barok pojawił się we Włoszech, rozprzestrzeniając się na resztę Europy i Ameryki. Termin barok miał początkowo pejoratywny niuans, przez co sugerował jego ekspresyjny nadmiar.
W tym sensie słowo etymologicznie pochodzi z języka portugalskiego barokowy, co oznacza „perłę nieregularną”. Zauważa się również jego pochodzenie z francuskiego French barokowy, który jest figurą sylogizmu scholastyków.
Z drugiej strony barok odnosi się również do tego, co jest nadmiernie ozdobne lub ozdobne.
Na koniec należy zaznaczyć, że kiedy mówimy o baroku, a konkretnie jako o okresie historycznym, należy go pisać z wielkiej litery. We wszystkich innych przypadkach musi być napisany małymi literami.
Barok w sztuce
Las Meninas, Diego de Velázquez, 1656
W sztuce, zwłaszcza w dziedzinie sztuk plastycznych, barok nazywany był stylem przeciwstawnym do klasycyzmu, który charakteryzował się dużą złożonością i dynamizmem formalnym oraz ogromną ornamentyką i efektem.
Jako taki rozwinął się w Europie i Ameryce między XVII a XVIII wiekiem. Niektóre z najbardziej reprezentatywnych postaci tego okresu to Michelangelo Caravaggio (1571-1610) i Diego de Velázquez (1599-1660).
Mimo pogardy w swoim czasie, jak to miało miejsce ze sztuką gotycką, sztuka barokowa została ponownie doceniona w XX wieku. Z drugiej strony barok jako nurt artystyczny, rozwinięty po renesansie, a przed neoklasycyzmem.
Barok w literaturze
Literatura barokowa to styl komponowania charakteryzujący się bardzo ozdobnym językiem, bogatym w figury retoryczne i silną złożonością.
Do najwybitniejszych autorów należeli Alejo Carpentier (19044-1980), Luis de Góngora (1561-1627), Francisco de Quevedo (1580-1645), a także Sor Juana Inés de La Cruz (1648-1695).
Barok w architekturze
Fontana di Trevi, Rzym, Włochy, 1732-1762
Architektura barokowa rozwinęła się między XVII a XVIII wiekiem, początkowo we Włoszech i Europie, a później w Ameryce. Jako taki charakteryzował się ukazywaniem luksusu kościoła katolickiego, burżuazji krajów protestanckich i był częścią architektury obecnych wówczas monarchii.
Architektura barokowa reprezentuje kompozycje o wielkiej złożoności formalnej, szczególnie upodobała sobie krzywe linie, nieregularności i ozdobną obfitość. Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Włoch był Gian Lorenzo Bernini (1598-1680).
Barok w muzyce
Muzykę barokową nazwano stylem muzycznym charakteryzującym się bogactwem ekspresji i niezwykłą złożonością jej zasobów muzycznych.
W tym sensie w muzyce barokowej pojawiły się nowe środki wyrazowe, gatunki i kompozycje, takie jak opera, koncert, oratorium, kantata i sonata.
Jako taki rozwijał się głównie między XVII a XVIII wiekiem. Jednymi z jego największych propagatorów byli Włoch Antonio Vivaldi i Jan Sebastian Bach (1685-1750).
