Co to jest liczba pojedyncza:
Liczba pojedyncza to przymiotnik, którego można używać do oznaczenia to, co jest jedyne w swoim rodzaju. Na przykład: „Odkryli wyjątkowy gatunek rekina”.
Liczba pojedyncza jest również używana do oznaczenia co uważamy za niezwykłe, rzadkie lub doskonałe. Na przykład: „Ten chłopak ma wyjątkowy talent do tańca”.
Słowo jako takie pochodzi z łaciny pojedynczo.
Synonimy liczby pojedynczej są to: niepowtarzalne, pojedyncze, nieparzyste; dziwny, rzadki, wyjątkowy, ekstrawagancki; doskonały, wspaniały. Antonimy są natomiast zwykłe, wulgarne, zwyczajne, przeciętne itp.
Po angielsku, liczba pojedyncza jest tłumaczona jako pojedynczy. Na przykład: " wyjątkowe piękno las”(Wyjątkowe piękno lasu).
Liczba pojedyncza w gramatyce
W gramatyce liczba pojedyncza to znak numeryczny znajdujący się na końcu słów, który wskazuje, czy odnosi się do pojedynczej osoby lub rzeczy. Na przykład: dom, kobieta, dziecko. W niektórych językach, takich jak hiszpański, słowa w liczbie pojedynczej nie mają żadnych wyraźnych oznaczeń. Przeciwieństwo występuje w liczbie mnogiej, która zwykle ma a -s końcowe, aby wskazać liczbę mnogą. Na przykład: domy, kobiety, dzieci.
Pojedyncza i mnoga
Liczba pojedyncza i mnoga to antonimy. Liczba mnoga jest używana w odniesieniu do tego, co jest wielokrotne, różnorodne lub liczne, lub co ma więcej niż jeden aspekt lub aspekt. Liczba mnoga jest również odmianą gramatyczną używaną do wskazania, że mówi o więcej niż jednej osobie, przedmiocie lub rzeczy. Z drugiej strony liczba pojedyncza odnosi się do tego, co jest jedyne lub wyjątkowe w swoim rodzaju, do czegoś rzadkiego lub niezwykłego, lub do liczby gramatycznej, która wskazuje, że mówi się tylko jedną rzecz.
