Czym jest impresjonizm:
Impresjonizm to nurt artystyczny, który pojawił się w ostatniej trzeciej połowie XIX wieku i charakteryzuje się uchwyceniem rzeczywistości tak, jak była postrzegana wizualnie, czyli badaniem światła i optycznych mechanizmów postrzegania koloru.
Drukuj, słońce powstający, dopochwałaMonet, 1872
Ruch artystyczny pojawił się we Francji, a jego największym przedstawicielem był Claude Monet (1840-1926). W rzeczywistości termin impresjonizm pochodzi od krytyki dzieła Wrażenie, wschodzące słońce, autorstwa malarza Moneta z 1872 roku.
Impresjoniści skupili się głównie na badaniu sposobów optycznej percepcji światła, których efekty są ponadto natychmiastowe. To zmusiło ich do malowania na zewnątrz i szybkiej pracy.
Wymagana prędkość sprawiła, że większość impresjonistów zrezygnowała z linii, porzuciła światłocienie (dlatego wyeliminowała czerń) i zaniedbała tak cenioną przez tradycyjną akademię traktowanie perspektywy (głębokości płaszczyzny).
W zamian byli mistrzami kolorystyki i świetlistości. Malowali bezpośrednio na płótnie bez mieszania kolorów na palecie, stosując grube i rozczłonkowane pociągnięcia pędzla na zasadzie komplementarności kolorów. Oddalając się od płótna można było więc dostrzec wiarygodne efekty świetlne.
Tym samym impresjoniści nie reprezentowali wielkich wątków historycznych, religijnych czy mitologicznych, ale codzienne tematy, takie jak pejzaż miejski i życie mieszczańskie, co pozwoliło im eksplorować światło i ruch.
W ten sposób podkreślali język plastyczny jako wartość autonomiczną i odsuwali na bok wartościowanie sztuki oparte na jej treściach, czy to w ujęciu racjonalistycznym (neoklasycyzm), emocjonalnym (romantyzm), czy krytyczno-społecznym (realizm).
To zainspirowało przyszłe pokolenia do „zróżnicowania woli stylu”, jak powiedziałby Pierre Francastel, kładąc podwaliny pod ruchy awangardowe następnego stulecia.
Ta tendencja artystyczna została podkreślona w malarstwie, choć wyrażała się również w rzeźba, muzyka Tak literatura.
Edgar Degas: 14-letnia tancerka. 1881.
Charakterystyka impresjonizmu
Niektóre cechy impresjonizmu jako nurtu artystycznego to:
- Nacisk na chwilowe zjawiska światła.
- Sprawy codzienne bez znaczenia.
- Tendencja do znikania rysunku.
- Zniknięcie światłocienia.
- Bezpośrednia kolorystyka na płótnie.
- Używanie pociągnięć pędzla jako pociągnięć pędzla i kropek do budowania efektów kolorystycznych.
- Mała lub żadna głębia przestrzenna.
Autorzy i dzieła impresjonizmu
- Claude Monet (1840-1926): Ogród Artysty w Giverny, Parlament Londyński, Katedra w Rouen.
- Auguste Renoir (1841-1919): Pudełko, Huśtawka, Taniec w Moulin de la Galette, Lunch wioślarzy i Wielcy kąpiący się.
- Alfred Sisley (1839-1899): Vue du canal Saint-Martin, Le Canal Saint-Martin, Passerelle d'Argenteuil.
- Edgar Degas (1834-1917): Młodzi Spartanie ćwiczący, siedząca kobieta z wazonem z kwiatami, L’Amateur.
- Camille Pissarro (1830-1903): Kasztan w Louveciennes, Wejście do Voisins, Tropikalny krajobraz z wiejskimi domami i palmami.
Muzyka i literatura impresjonistyczna
Muzyka impresjonistyczna charakteryzuje się zmysłową i eteryczną melodyczną atmosferą, która stara się przedstawiać obrazy, zwłaszcza naturalne pasaże. W muzyce wyróżniali się kompozytorzy pokroju Claude'a Debussy'ego (1862-1918) i Maurice'a Ravela (1875-1937).
Inspirowana impresjonizmem literatura skupiała się na opisie wrażeń i psychologicznych aspektów postaci. W tym miejscu wyróżniają się pisarze Marcel Proust (1871-1922), Graça Aranha (1868-1931) i Raul Pompéia (1863-1985).
Impresjonizm i ekspresjonizm
Ekspresjonizm pojawił się w pierwszej ćwierci XX wieku, zwłaszcza na obszarze germańskim. W porównaniu z artystycznym nurtem impresjonizmu ekspresjonizm odpowiadał za uchwycenie nastrojów, takich jak konflikty, napięcia itp.
Oznaczało to powrót do znaczenia podmiotu i romantycznej wartości sztuki jako wyrazu wyobraźni i podmiotowości.
Na przykład pudełko Krzyk de Muncha, wyraża egzystencjalną udrękę współczesnego człowieka w XIX wieku.
