Co to jest polisyndeton:
Polisyndeton, w retoryce, jest figurą literacką, która polega na wielokrotnym użyciu spójnika nadać tekstowi większą siłę wyrazu.
Słowo jako takie pochodzi z łaciny polisindton, które z kolei pochodzi od greckiego πολυσύνδετον (polysýndeton).
Ta konkretna figura retoryczna charakteryzuje się tym, że zawiera więcej spójników niż zwykle używa się w mowie.
Spójniki to słowa używane do łączenia słów, fraz lub zdań w wyliczeniu. Są spójnikami Tak, ani, dobrze, co, ale, Inaczej, dlatego, m.in.
W języku potocznym spójniki służą przede wszystkim do połączenia dwóch ostatnich elementów. Na przykład: Luis, Marta, Patricia, Raquel przyszli na imprezę Tak Paweł.
Jednak w polisyndetonie spójniki są używane przed każdym elementem, albo dla podkreślenia, albo dla wzmocnienia wyrazistości.
Na przykład:
"Świetnie Tak płodny Tak niewolnik magnetyczny ”.
Pablo Neruda
“Tak tam silny jest rozpoznawany, Tak rośnie Tak jest uruchomiony,
Tak Poruszać się Tak podnosi pianę, Tak skok Tak zaufanie ”.
Vicente Aleixandre
“Ani tuberoza ani muszle
ich skóra jest taka cienka,
ani kryształy z księżycem
błyszczą tym blaskiem ”.
Federico Garcia Lorca
Jako taka daje bardzo zróżnicowane efekty: może nadać mowie powagę lub powagę (przykład pierwszy), a także dawać uczucie spokoju (drugi) lub przeciwnie, zachwytu (trzeci).
Figurą przeciwną do polisyndetonu jest asyndeton, który zakłada pominięcie spójników zamiast ich obfitości.
