Co to jest nomadyzm:
Nomadyzm to sposób życia praktykowany przez niektóre grupy jednostek, które charakteryzują się ciągłym przemieszczaniem się z miejsca na miejsce. Podobnie nomadyzm to także styl życia różnych gatunków zwierząt.
Nomadyzm była to bardzo powszechna praktyka w czasach prehistorii, zwłaszcza w okresie paleolitu i neolitu, kiedy koczownicy przenosili się z jednego terytorium na drugie, albo z powodu braku żywności, albo z powodu zmian klimatycznych i geologicznych.
Dlatego nomadzi musieli przenieść się ponownie w inne miejsce, w którym mogli osiedlić się na jakiś czas i tak dalej.
Jednak to dzięki ruchom migracyjnym nomadów kontynenty stopniowo zaludniały się, a człowiek dostosowywał się do specyfiki każdego regionu.
Obecnie niewiele społeczności praktykuje nomadyzm, jak w przypadku Beduinów, grupy nomadów, które przemieszczają się między różnymi obszarami Bliskiego Wschodu i Afryki, poświęcając się głównie pasterstwu.
Charakterystyka nomadyzmu
Poniżej znajdują się główne cechy nomadyzmu.
- Nieustannie przemieszczają się z miejsca na miejsce zgodnie z porami roku.
- Koczownicy żyją z polowań, łowienia ryb i zbierania pożywienia.
- Ich domy to namioty wykonane ze skór zwierzęcych, łatwe do rozstawienia i przenoszenia.
- Mają prostą i mniej złożoną organizację społeczną, polityczną i gospodarczą niż społeczności osiadłe.
- Zwykle są to społeczności patriarchalne, w których najstarszy człowiek decyduje, dokąd się udają i kiedy powinni odejść.
- Grupy koczownicze mogą sprzymierzyć się w sytuacjach zagrożenia, utrzymania lub małżeństwa.
- Termin ten jest używany w odniesieniu do starożytnej działalności ludzkiej egzystencji.
Nomadyzm i siedzący tryb życia
Nomadyzm była to pierwsza forma życia, jaką rozwinęli ludzie, którzy przemieszczali się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu pożywienia i schronień, takich jak jaskinie lub jaskinie do życia. Koczownicy żyli z polowań i zbierania żywności.
Jednak nomadyzm stopniowo zanikał, gdy ludzie stworzyli narzędzia do polowania i zbierania żywności, co doprowadziło do rozwoju rolnictwa i hodowli zwierząt oraz pozwoliło na uprawę większej ilości żywności i hodowlę zwierząt.
Działania te doprowadziły do osiedlania się społeczności w różnych regionach, zwanego siedzącym trybem życia.
Ze swojej strony siedzący tryb życia odnosi się do tworzenia grup społecznych w określonym regionie lub miejscu która, według specjalistów, powstała w okresie neolitu na Bliskim Wschodzie.
W ten sposób ustanowiono, rozwinął się i wyparł koczowniczy tryb życia jako styl życia. Umożliwił także wytyczenie ładu społecznego i umożliwił powstawanie miast i miasteczek różniących się obyczajami, językami i innymi cechami kulturowymi. .
