Jakie są cnoty kardynalne:
Cnoty kardynalne, zwane także cnotami moralnymi, to te cnoty, które są niezbędne dla relacji międzyludzkich i porządku społecznego. Ich nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „cardo”, co oznacza główne lub podstawowe. Tak więc rozumie się, że cnoty kardynalne są tymi głównymi i podstawowymi wartościami.
Cnoty te, kojarzone także z cnotami teologalnymi, są punktem odniesienia dla ukierunkowania postępowania osoby na pełną humanizację, a także na budowę bardziej sprawiedliwego i zdrowego społeczeństwa.
Cnoty kardynalne to roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie. Uzupełniają je cnoty teologalne, którymi są wiara, nadzieja i miłość.
Mówi się również, że cnoty kardynalne są odpowiedzią na rany zadane człowiekowi przez grzech. Tak więc każdy z nich odpowiada uzdrowieniu konkretnego elementu. Przyjrzyjmy się teraz każdej z cnót kardynalnych z osobna.
Roztropność
Roztropność jest cnotą, której celem jest poprawienie lub uzdrowienie niewiedzy zrozumienia. Roztropność to umiejętność zastanowienia się przed wypowiedzią lub działaniem, a także ocena odpowiedniego sposobu i środków interwencji w danej sytuacji.
Oznacza to zatem poczucie sposobności, to znaczy osądzania, kiedy jest odpowiedni moment, by działać lub mówić.
Praktyka roztropności zakłada przestrzeganie co najmniej trzech zasadniczych elementów, którymi są: myśleć dojrzale, mądrze decydować i działać dla dobra. Wszystko to pociąga za sobą proces ciągłej refleksji.
Sprawiedliwość
Sprawiedliwość jest cnotą, która powstaje, by przeciwdziałać złej woli. Tak więc sprawiedliwość jest rozumiana jako oczywista wola osoby, aby każda osoba otrzymała to, na co zasługuje i była sprawiedliwa, to znaczy, aby każda osoba otrzymała to, co jej się należy.
Dlatego sprawiedliwy szanuje prawa nabyte drugiego. Na przykład sprawiedliwi szanują prawo własności, a także prawo do sławy i honoru innych. Podobnie sprawiedliwi szanują władzę, która odpowiada każdemu zgodnie z rolą, jaką pełnią. Sprawiedliwi szanują na przykład autorytet rodziców wobec dzieci.
siła
Siła jest cnotą przeciwstawiającą się słabości. Chodzi o cnotę posiadania siły do walki o trudne dobro, czyli o te konstruktywne cele lub szlachetne zasady, które wymagają wysiłku. Podobnie hart ducha pomaga umiarkować śmiałość, gdy jest przesadna.
Siła oznacza działanie na dwa sposoby: atak i opór. Atakowanie odnosi się do podjęcia natychmiastowych działań w celu zdobycia tego, co jest pożądane. Wraz z tym konieczne jest opieranie się beznadziejności i strachowi. W tym celu konieczne jest, aby osoba miała również ścieżkę samopoznania.
Wstrzemięźliwość
Wstrzemięźliwość jest odpowiedzią na nieporządek pożądania. Chodzi o cnotę powstrzymywania niekontrolowanych apetytów, a także pokus zmysłów. W tym celu osoba stawia na pierwszym miejscu użycie rozumu. Poprzez racjonalne ćwiczenie człowiek uzyskuje kontrolę nad swoimi pasjami w celu zachowania dobra wspólnego.
Środkami wstrzemięźliwości są abstynencja, trzeźwość, czystość i wstrzemięźliwość. Inne cnoty, które często towarzyszą wstrzemięźliwości to pokora i łagodność.
- Cnota.
- Cnoty teologiczne.
- 11 rodzajów podstawowych wartości w życiu społecznym.
- 30 cech i wad osoby.
