Czym jest Ten, który się usprawiedliwia, oskarża:
„Ten, kto się usprawiedliwia, oskarża się” to popularne powiedzenie lub powiedzenie, które oznacza, że człowiek pośrednio uznał swoją odpowiedzialność w sytuacji, w której nie zrobił tego, co było konieczne, albo dlatego, że postąpił źle, albo przez zaniedbanie, albo słowo.
Mówi się, że jest to przyznanie pośrednie, ponieważ ktokolwiek oferuje wymówkę, nie przyznaje się otwarcie do odpowiedzialności, ale obwinia ją o jakieś okoliczności zewnętrzne. Nie da się jednak ukryć oczywistego faktu, że nie spełniłeś pewnych oczekiwań. Nie ma znaczenia, czy rzekomy powód jest prawdziwy czy fałszywy. Tak czy inaczej, wymówka potwierdza, że nie postąpiłeś dobrze lub nie zrobiłeś tego, co zostało wskazane. Dlatego wymówką jest wyznanie pośrednie.
Klasyczny przykład można zobaczyć w środowisku szkolnym lub akademickim. Kiedy nauczyciel prosi ucznia o dostarczenie pracy, a on jej nie przyniósł. Jeśli zamiast „nie przyniosłem” uczeń odpowie usprawiedliwieniem, to będzie odpowiedni moment na użycie powiedzenia „Ten, kto się usprawiedliwia, sam siebie oskarża”.
Wyrażenie to jest również używane, gdy ktoś zaczyna się usprawiedliwiać z góry, nie prosząc o żadne wyjaśnienie. Może ujawnić, że przestałeś coś robić, lub może ujawnić małą wolę, którą musisz to zrobić. Dlatego „jest oskarżony”.
Jednym z jego wariantów jest „Kto się usprawiedliwia, oskarża się”. Można również wspomnieć o zdaniu „Nie wnioskowano o usprawiedliwienie, stwierdzono winę”.
Zobacz też:
- Milczenie to zgoda.
- Należy powiedzieć syn, ale nie imię synnera.
