13 cech neoliberalizmu

Neoliberalizm to teoria o praktykach polityczno-gospodarczych, które pojawiły się w drugiej połowie XX wieku na bazie liberalizmu XIX wieku. Aby zrozumieć, czym jest i czym różni się od liberalizmu, należy poniżej przyjrzeć się jego najważniejszym cechom.

Własność prywatna, wolny rynek i wolny handel

Neoliberalizm podtrzymuje podstawy liberalizmu, które streszczają się we własności prywatnej, wolnym rynku i wolnym handlu. Gdzie byłaby różnica? Dla niektórych ekspertów różnica polegałaby na tym, że neoliberalizm absolutyzuje wzrost gospodarczy, czyniąc go celem samym w sobie, co pozostawia na boku reformistyczny dyskurs moralny klasycznego liberalizmu.

Polityka „odpuszczania” (laissez faire)

Laissez faire Jest to francuskie wyrażenie oznaczające „odpuszczenie” i było używane przez liberałów, którzy obawiali się, że państwo będzie działać jako podmiot represyjny w sprawach gospodarczych. Neoliberalizm proponuje, by państwo nie występowało nawet jako interwenient, ale by stymulowało rozwój sektora prywatnego biznesu.

Krytyka interwencjonizmu państwowego

Według Davida Harveya w swojej książce Krótka historia neoliberalizmuTeoria neoliberalna głosi, że państwo nie jest w stanie przewidzieć zachowania gospodarki i zapobiec „wypaczaniu i warunkowaniu tych państwowych interwencji przez potężne grupy interesu” (Harvey, 2005). Innymi słowy, neoliberalizm jest usprawiedliwiony tym, że interwencjonizm sprzyja korupcji. Neoliberalizm wskazuje również na paradoks, że państwo nie podlega żadnej kontroli społecznej.

Może Ci się spodobać:

• Liberalizm.
• Neoliberalizm.

Ponowne przemyślenie roli państwa

Jedyną rolą państwa w gospodarce, według neoliberalizmu, powinno być stworzenie ram prawnych sprzyjających rynkowi. Oznacza to, że nie sprzeciwia się samemu państwu, ale raczej dąży do ograniczenia go do celu rozwoju prywatnego biznesu, opartego na stymulacji i arbitrażu konkurencji. Dlatego neoliberalizm pozwala państwu kontrolować monopol, lobby i związki zawodowe.

Wolny rynek

Neoliberalizm uważa, że ​​wolny rynek jest jedynym, który jest w stanie zagwarantować najbardziej odpowiednią alokację zasobów opartą na wzroście gospodarczym. Z tego punktu widzenia jedynym sposobem na samoregulację rynku jest wolna konkurencja.

Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych

Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych to kolejny z fundamentów neoliberalizmu, nie tylko w odniesieniu do sektorów produkcyjnych, ale także usług użyteczności publicznej, takich jak m.in. woda, elektryczność, edukacja, zdrowie i transport.

Jednostka jako siła wytwórcza

Neoliberalizm postrzega jednostki jako siłę produkcyjną ładu gospodarczego, konfrontując go z liberalizmem, który troszczył się o pełny rozwój zdolności podmiotów, a nie tylko o abstrakcyjne potencjalności ekonomiczne.

Etyka rynku

Neoliberalizm jest uzbrojony w etykę rynkową, to znaczy w koncepcję rynku jako absolutu, jako zasady regulującej porządek i zachowania społeczne, której poddane zostały wszystkie aspekty życia i ku której wszyscy powinni być zorientowani, od strony materialnej. aspekty wyimaginowane (kultury, indywidualne zainteresowania, systemy wierzeń, seksualność itp.).

Swobodny przepływ towarów, kapitału i osób

Neoliberalizm proponuje swobodny przepływ towarów, kapitału i ludzi, co w pewien sposób podważa ograniczenia i kontrolę państwa narodowego w sprawach gospodarczych. Neoliberalizm jest w ten sposób zakorzeniony w globalizacji. W tym scenariuszu granice i zakres odpowiedzialności oraz mechanizmy dystrybucji bogactwa stają się nieszczelne.

Może Cię zainteresować: globalizacja.

Priorytet rynku światowego nad rynkiem krajowym

Ponieważ neoliberalizm opiera się na wolnym handlu, przedkłada rynek międzynarodowy nad rynek krajowy. Oznacza to między innymi, że faworyzuje inwestycje zagraniczne nad krajowymi, co z jednej strony generuje przepływy kapitału, ale z drugiej powoduje istotne nierównowagi w dystrybucji władzy.

Wzrost gospodarczy jako podstawowy cel

Neoliberalizm ma za swój podstawowy cel wzrost gospodarczy, interes dominujący w każdym innym obszarze rozwoju społecznego. Staje się to centrum odniesienia i orientacji polityk gospodarczych.

Brak zainteresowania równością społeczną

W przeciwieństwie do klasycznego liberalizmu, neoliberalizm nie ufa dążeniu do równości społecznej, ponieważ uważa, że ​​różnice społeczne sprawiają, że gospodarka jest bardziej dynamiczna.

Relatywizacja wartości demokracji

Neoliberalizm postrzega demokrację jako okoliczność historyczną, ale nie postrzega jej jako nieodłącznego projektu wolności gospodarczej. W tym sensie rozumie, że wolność, do której się odwołuje, wykracza poza polityczne wyobrażenie demokracji. Innymi słowy, mógłby istnieć neoliberalizm bez demokracji.