Co to jest Mitomano:
Mithomaniac to termin używany w odniesieniu do osoba skłonna do mitomanii, czyli kompulsywnego kłamania.
Ekspresja mitoman, podobnie jak mitomania, ma pochodzenie greckie. Składa się z korzenia mity, co oznacza „historia” lub „słowo” i od przyrostka mania, co oznacza „brudne pragnienie”.
Mitoman według psychologii
Mitomania to skłonność do kłamstwa i wymyślania fantastycznych anegdot w systematyczny sposób, aby zyskać rozgłos. Chociaż nie jest uważane za chorobę psychiczną, kompulsywne kłamstwo jest postrzegane jako zaburzenie zachowania, które może być kliniczną manifestacją innych problemów.
Mitoman ma zaburzenia psychiczne, które powodują, że wielokrotnie kłamie i fantazjuje, aby zwrócić na siebie uwagę. W przeciwieństwie do reszty ludzi, u których posługiwanie się kłamstwami jest posłuszne konkretnym potrzebom i jest okazjonalne, mitoman używa ich bez potrzeby i nie może przestać tego robić. Dlatego stara się nie zostać zdemaskowanym, co powoduje u niego ciągły stres.
Chociaż przyczyny mitomanii są nieznane, wiąże się ona z traumą w dzieciństwie (taką jak kary za mówienie kłamstw) i niską samooceną.
Dodatkowo zaburzenie może występować jako część innych stanów psychicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia lub zaburzenie osobowości typu borderline. Podobnie może powstać równolegle z problemami, takimi jak używanie nielegalnych substancji lub hazard.
Badanie neuronaukowe z University of Southern California i opublikowane w Brytyjski Dziennik Psychiatryczny z Cambridge University w 2017 roku stwierdził 22-36% wzrost istoty białej w mózgu mitomanów w porównaniu z mózgiem normalnej osoby.
Ponieważ istota biała ingeruje w procesy przekazywania informacji, uważa się, że przekłada się to na większą zdolność kompulsywnego kłamcy do tworzenia fantastycznych historii i utrzymywania ich w czasie.
Zobacz też:
- Mitomania.
- Uzależnienie.
Charakterystyka mitomana
Osoby z tendencją do kompulsywnego kłamania mają charakterystyczne zachowanie, które obejmuje:
- Niska samo ocenaStąd ich potrzeba bycia w centrum uwagi, aby zrekompensować brak akceptacji.
- Mała zdolność społeczna: mitomaniak wie tylko, jak nawiązywać więzi z kłamstwa, ponieważ pozwala mu to budować anegdoty i historie dopasowane do środowiska, w którym się znajduje.
- Ich historie są zwykle dobrze uargumentowane: Widać to w bogactwie detali i umiejętności snucia fikcyjnych anegdot bez utraty doczesności.
- Mitoman stara się uzyskać jakąś korzyść lub korzyść osobistą: Generalnie celem jest, aby dobrze wyglądać dla innych lub przyciągać uwagę, ale w zależności od przypadku mogą występować również ukryte zainteresowania.
- Historie zawsze stawiają mitomana w korzystnej sytuacji: To zwykle wzbudza podziw i uwagę.
- Kłamstwo staje się systematycznym nawykiem: Kiedy kłamstwo zostanie przyjęte jako sposób na życie, bardzo trudno jest rzucić. W wielu przypadkach nawet mitoman zaczyna wierzyć we własne fantazje.
- Mitoman będzie nadal upierał się przy kłamstwie, nawet jeśli zostanie odkrytyTaka jest natura jego zaburzenia, ponieważ nie może przestać kłamać.
- Niepokój w kontekście kłamstwaZe względu na ilość szczegółów w ich opowieściach i możliwość odkrycia, mitoman może wykazywać oznaki zdenerwowania lub zdenerwowania, zwłaszcza gdy jest pytany o prawdziwość ich anegdot.
- Ich historie zazwyczaj mają dozę realności, ale to jest przesadzone: Ponieważ Twoje historie często opierają się na prawdziwych wydarzeniach, łatwiej jest Ci uwierzyć.
- Pogorszenie życia społecznego podmiotu: kiedy zaczynają wątpić w prawdziwość swoich opowieści lub gdy mitoman zostaje zdemaskowany, często bliskie otoczenie decyduje się zerwać więzy lub przynajmniej zdystansować się, zmniejszając ich krąg społeczny.
Zobacz też:
- Psychoza.
- Nieład.
