Co to jest Charrua:
Jest znany jako charrua do starożytne plemię Indian położone nad brzegami Río de Plata, a konkretnie na obecnym terytorium Urugwaju do XIX wieku, a także w obecnym brazylijskim stanie Rio Grande do Sul.
Charruas walczyli z Hiszpanami przez wiele lat, osiągając jako pierwszy krok śmierć odkrywcy i nawigatora Juana Díaza de Solís, podczas odkrycia Río de Plata. Zostali eksterminowani w 1831 r., w masakrze w Salsipuedes, po oszustwie armii urugwajskiej, która poprosiła ich o pomoc w budowaniu obrony granic urugwajskich, ci, którzy brali udział, zostali zaatakowani przez oddział pod dowództwem Bernabé Rivery.
Niektórym udało się uciec przed tą masakrą, a ostatnich przedstawicieli, tylko czterech, w tym Tacuabé, wystawiono w Paryżu w 1833 roku. W Montevideo znajduje się poświęcony im pomnik, uznany za Narodowy Zabytek Historyczny, wykonany przez Edmundo Prattiego, Gervasio Furesta Muñoza i Enrique Lussich. W ten sposób osiągnęli fizyczne zniknięcie narodu urugwajskiego, ale nie ich dziedzictwo kulturowe.
Charruas charakteryzowały się: jego ciemna skóra, wysoki wzrost (1,68 m), krzepki, myśliwy, z trzema poprzecznymi liniami na twarzy. Jednak w święta i wojny malowali górną szczękę na biało. Charruas byli okrutni i nieludzcy w wojnie ze swoimi wrogami.
Charrua byli na wpół koczowniczymi myśliwymi i rybakami, którzy schronili się w namiotach wykonanych ze skóry i znali jedynie jako broń łuk, między innymi strzały drewniane, niedźwiedzie lub kamienne oraz boleadory. Z drugiej strony uprawiali handel wymienny z sąsiednimi plemionami, od których pozyskiwali ceramikę, bawełnę i matę.
Jednak w innych krajach termin charrúa jest postrzegany jako właściwy instrument do uprawiania ziemi. Również jako okrągły, towarowy lub okrągły statek używany do początku XIX wieku.
Pazury charrúa
Pazur charrúa to wyraz urugwajski, używany w trudnych sytuacjach, w obliczu pokonywania silnych przeszkód. Z silnym zastosowaniem, na boisku sportowym po użyciu w mistrzostwach Ameryki Południowej w piłce nożnej rozgrywanych w Limie w 1935 roku.
W związku z powyższym wyrażenie to objawia się po zwycięstwie nad drużyną, która była postrzegana jako nie do pokonania. Na przykład: zwycięstwo Wenezueli przeciwko Kolumbii charrúa.
Czasami wyrażenie ma kilka wariantów, takich jak „siła charrua”.
