Czym jest dadaizm:
Dadaizm to artystyczny awangardowy ruch protestu która narodziła się w 1916 roku, kiedy kilku artystów spotkało się w kabarecie Voltaire w Zurychu w Szwajcarii i stworzyło ruch reaktywny przeciwko I wojnie światowej (1914-1919).
Nazwę dadaizm nadali trzej przedstawiciele i założyciele ruchu: Tristan cara (1896-1963), Hans Richter (1888-1976) i Hans Arp (1886-1976). Swoje spotkanie i założenie dadaizmu nazywają „sztuką przypadku”.
ruch dadaistyczny
Istnieją dwie główne teorie dotyczące pochodzenia nazwy dadaizm. Pierwsza teoria głosi, że nazwa była wytworem przypadku, kiedy artyści otwierają francuski słownik, aby wyszukać nazwę, a pierwszym pojawiającym się słowem jest Dadaista, co po francusku oznacza „drewniany koń”.
Druga teoria dotycząca pochodzenia nazwy głosi, że została ona zainspirowana dziecięcym bełkotem „da-da”. Wynika to z przekonania, że to właśnie intelektualizm i racjonalizm zrodził Wielką Wojnę, a jako formę protestu powstaje sztuka bezsensowna i irracjonalna.
Jednym z wielkich wkładów dadaizmu była dziedzina grafiki, gdzie zaczął się tworzyć kolaże i fotomontaże. Jednym z jej najbardziej znanych przedstawicieli jest artysta Hannah Hoch (1886-1966).
Najbardziej znanym dziełem ruchu Dada jest Fontaine z Marcel Duchamp (1887-1968), wystawiony w 1917 roku. Ta praca jest dosłownie odwróconym pisuarem do góry nogami. Jednym z podstawowych pytań o twórczość dadaistycznego artysty było zastosowanie przedmiotów już wytworzonych z dnia na dzień.
Ruch dadaistyczny został rozwiązany w 1924 roku, gdy jego członkowie uznali, że jego popularność prowadzi ich w kierunku przeciwnym do prowokowania zmian i demonstrowania przeciwko pięknu.
Charakterystyka dadaizmu
Fundamenty dadaizmu odrzucają ideę, że to społeczeństwo narzuca to, czym jest sztuka, ponieważ prawdziwy stan dzisiejszego społeczeństwa to „szaleństwo z szaleństwem kalkulowanym”.
W opozycji do tej rzeczywistości sztuka dadaistyczna poszukuje balansowanie logiki i rozumu (przenikającego szaleństwo) z nonsensem, protesty, kpiny, satyry, skandale, ironie itp., aby wyrazić i wywołać uczucia i emocje nigdy wcześniej nie odczuwane.
Dadaizm stawia artystom dwa pytania: Jaka jest rola artysty? Tak Jaki jest cel sztuki? Dadaizm odpowiada, że jest okazją do zmierzenia się z normami i głównymi nurtami artystycznymi, zwłaszcza z modernizmem, ekspresjonizmem, futuryzmem i abstrakcjonizmem.
literacki dadaizm
Literacki dadaizm obejmuje wiersze pisane w ramach ruchu, które na ogół są same w sobie dziełami sztuki. Charakteryzowały się swobodną strukturą myśli, pozornie nonsensem. Są również znane jako Wiersze dadaistyczne.
Jednymi z jej najważniejszych przedstawicieli są rumuński Tristan Tzara (1896-1963), niemiecka Emmy Hennings (1885-1948), Francuz André Breton (1896-1966) i Szwajcar Jean Arp (1887-1966).
Dadaizm i surrealizm
Dadaizm był pierwszym nurtem sztuki konceptualnej i awangardy. Dadaiści przeniknęli pojęcie nieświadomości i irracjonalności wyrażania sztuki w przyszłych ruchach osadzonych w awangardowych nurtach, takich jak surrealizm.
Surrealizm poszukuje spontanicznej ekspresji myśli, która nie byłaby możliwa, gdyby dadaiści nie nauczyli się najpierw bełkotać.
