Co to jest Hyperbaton:
W retoryce hiperbaton to literacka figura konstrukcji polegająca na zmianie zwyczajowego lub konwencjonalnego porządku słów w zdaniu. Słowo jako takie pochodzi od łacińskiego hiperbăton, a to z kolei od greckiego ὑπερβατόν (hiperbatón).
Hiperbaton jest figurą retoryczną szeroko wykorzystywaną w dyskursie literackim, zwłaszcza w poezji, aby nadać tekstowi wyrazistości, intensywności lub piękna, a także nadać językowi pewną obcość, intrygę lub głębię.
Na przykład, gdzie Rubén Darío mówi: „Miałem twoje pocałunki i twoje łzy w ustach” (w wierszu „Margarita”), najczęstszą rzeczą byłoby napisanie „Miałem twoje pocałunki i twoje łzy w ustach. " Poeta zmienia jednak porządek składniowy elementów, aby nadać wierszowi piękno i emocje.
W poezji jego użycie wynika na ogół z konieczności dostosowania wersetu do użytego metrum, postawienia akcentu w określonym miejscu, rymowania lub stworzenia synalefy.
Jako zabieg literacki w języku kastylijskim hiperbaton wywodzi się z prozy XV wieku, dzięki wpływowi schematu składniowego łaciny lub jako jego imitacja.
Przykłady z literatury
- „Cóż, ku jego nieustannej czułości / gwałtownej namiętności zjednoczonej. / W bawełnę z czystej gazy / owinięto bachantkę”. W: „Pieśń o jesieni na wiosnę” Rubéna Darío.
- "Chcę wyrazić swoją udrękę w wierszach, które znoszą / powiedzą moją młodość róż i marzeń." W: „Nocturno” Rubéna Darío.
- „A dla okrutnego, który wyrywa / serce, z którym żyję, / oset lub pokrzywę uprawiam; / uprawiam białą różę”. W: „Uprawiam białą różę”, José Martí.
- "Bardzo blisko mojego zachodu słońca, błogosławię cię, Życie." W: „W pokoju” Amado Nervo.
- „Szary i fioletowy / to moja oliwkowa zieleń”. W: „Canción” José Moreno Villa.
