Czym jest poezja liryczna:
Poezja liryczna to gatunek literacki skomponowany wierszem, który charakteryzuje się jako jedna z najgłębszych form wyrażania uczuć i refleksji głosu poetyckiego.
Poezja liryczna w tym sensie Jest to gatunek bardzo przywiązany do wyrażania podmiotowości jednostki: uczucia, emocje, myśli, refleksje i idee autora znajdują w nim idealną formę ich wypowiedzi, zwykle abstrakcyjną lub konceptualną. W tym sensie różni się od innych podgatunków, takich jak dramatyczny, bardziej dialogiczny, czy epicki, bardziej narracyjny.
Poezja liryczna wykorzystuje wszelkiego rodzaju środki literackie; obrazy, symbole, figury retoryczne, a także normy tradycyjnego metrum, które mogą, ale nie muszą być adaptowane pod względem zwrotki, wersu, rymu i rytmu.
Poezja liryczna narodziła się w starożytnej Grecji. Pierwotnie był to kompozycja poetycka do recytacji przy akompaniamencie liry, stąd jego nazwa.
Grecy uważali lirę za boski instrument stworzony przez Hermesa lub, według innych wersji, przez Polymnię, a na nim, zgodnie z mitologią, grał Erato, który był muzą poezji.
Jednak dopiero w XV wieku kwalifikator liryczny zaczął być używany do odróżniania poezji śpiewanej od dramatycznej (teatr) lub narracyjnej (epos).
Niektórzy liryczni poeci starożytności to Alkajusz z Mityleny, Safona, Anakreon czy Pindar. Ale są też nowi poeci liryczni, tacy jak latynoamerykański Rubén Darío.
Jednak dzisiaj doszliśmy do określania nazwą poezji w ogóle tego, co dawniej nazywano lirycznym.
- Poezja.
- Epicki.
- Dramat.
Charakterystyka poezji lirycznej
Wśród najistotniejszych cech wyróżniających poezję liryczną możemy wymienić następujące:
- Jest subiektywna, introspekcyjna, intymna.
- Nie opowiada historii.
- Wykorzystuje dużą liczbę obrazów i elementów o charakterze symbolicznym.
- Jest krótki, z tego samego powodu, gęsty.
- Posiada zestaw charakterystycznych cech, zwanych estetyką.
- Mogą (lub nie) być zgodne ze standardami metryk.
