Co to jest behawioryzm:
Behawioryzm to nurt psychologii badający zachowanie lub obserwowalne zachowanie ludzi i zwierząt poprzez obiektywne i eksperymentalne procedury. Znany jest również jako konduktywność.
Behawioryzm bada zachowania i zachowania, a nie stany psychiczne, dlatego behawioryści ustalają, że uczenie się wynika ze zmiany zachowania.
Behawioryzm został zaproponowany przez amerykańskiego psychologa Johna Broadusa Watsona na początku XX wieku. Watson zaproponował teorię behawioryzmu jako odrzucenie psychologii i metod introspekcji, które opierały się na założeniu, że uczenie się jest procesem wewnętrznym.
Ze swojej strony Watson oparł się na badaniu obserwowalnego ludzkiego zachowania i stwierdził, że modyfikuje ono zachowanie jednostek po procesie bodźca, reakcji i wzmocnienia, który kończy się uczeniem się.
Stąd behawioryzm podkreśla, że przedmiotem badań nie jest świadomość, ale raczej relacje powstające między bodźcami a reakcjami które dają początek nowym zachowaniom i obserwowalnym zachowaniom.
Jednak to rosyjski filozof Iwan Pietrowicz Pawłow jako pierwszy zbadał odruchy warunkowe lub bodźce i określił to, co jest znane jako kondycjonowanie klasyczne, która wyraża, jak za pomocą różnych technik modyfikuje się zachowania ludzi i zwierząt.
Najbardziej znanym eksperymentem Pawłowa jest przewidywane wydzielanie śliny przez psy po pewnych bodźcach, które kazały im jeść.
Podobnie amerykański psycholog Burrhus Frederic Skinner był czołowym specjalistą, który rozwinął behawioryzm i opisał procesy towarzyszące dobrowolnym zachowaniom po różnych eksperymentach, z których najsłynniejszym był „Skinner Box”.
Skinner ustalił, że zachowania są wynikiem warunkowanie operacyjne poprzez uwagę, kodowanie informacji, reprodukcję motoryczną i motywację.
Dla behawiorystów zachowania są częścią adaptacji, które ludzie muszą wykonać w różnych okolicznościach, aby skopiować rzeczywistość, dlatego muszą być również powiązane z naukami przyrodniczymi.
Nurtowi behawioryzmu przeciwstawił się jednak nurt poznawczy, który odpowiada za mentalne procesy uczenia się.
Zobacz także Psychologia.
Charakterystyka behawioryzmu
Poniżej znajdują się główne cechy behawioryzmu.
- Ustal, czy stymulacja może wpływać na ludzi.
- Ustala, że bodźce wywołują reakcje, a zatem tworzą związek przyczynowy.
- Implementuj metodę eksperymentalną.
- Ustal, że zachowania składają się z odpowiedzi, które można obiektywnie przeanalizować.
- Wykorzystuje eksperymenty i bezpośrednią obserwację.
- Stwierdza, że wyuczone zachowania kumulują się i są uporządkowane według priorytetów.
- Warunkowanie jest częścią procesu bodźca i reakcji.
Behawioryzm w edukacji
Behawioryzm w edukacji to teoria uczenia się, która koncentruje się na bodźcach generujących reakcje uczniów podczas procesu uczenia się.
W tym sensie nauczyciele muszą zwracać uwagę na odpowiedzi swoich uczniów, aby ustalić metodę nauki spójną z ich uczniami.
Zobacz także paradygmat behawioralny.
