Czym jest Wielki Kryzys:
Znany jest jako Wielki Kryzys lub Kryzys z 29 roku, do załamania gospodarki międzynarodowej, które miało miejsce w 1929 roku. Wielki Kryzys trwał przez całe lata 30. w niektórych krajach, a nawet do lat 40. w innych. Wojna światowa.
Wielki Kryzys nabrał rozpędu wraz z wezwaniem Pęknięcie 29 o Czarny czwartek w Stanach Zjednoczonych, na który złożył się dramatyczny upadek giełdy nowojorskiej 29 października 1929 r.
Epizod ten nie tylko przyniósł znaczące kurczenie się lokalnej gospodarki, ale w połączeniu z innymi międzynarodowymi problemami w rozwoju, wywołał autentyczną klęskę gospodarczą na skalę światową.
W przeciwieństwie do epizodów hiperinflacji z lat 1919-1923, Wielki Kryzys z 1929 r. był kryzysem deflacyjnym.
Przyczyny Wielkiego Kryzysu
- Niezdolność do stabilizacji gospodarki po I wojnie światowej.
- Brak koordynacji w standardzie złota.
- Ograniczenie pożyczek międzynarodowych przez USA.
- Brak równowagi gospodarczej między Stanami Zjednoczonymi a resztą świata.
- Nadprodukcja dóbr konsumpcyjnych.
- Spekulacje na giełdzie i Krak 29.
Konsekwencje Wielkiego Kryzysu
- Dyskredytacja gospodarki liberalnej.
- Początkowo ekstremalne środki oszczędnościowe i restrykcyjne, które wzmocniły błędne cykle kryzysu.
- Powstanie reżimów totalitarnych, takich jak faszyzm i narodowy socjalizm.
- Od 1933 roku działania interwencyjne:
- Model gospodarczy nazistowskich Niemiec.
- Wdrożenie New Deal w USA (1933).
- Stagnacja procesu międzynarodowej integracji gospodarczej.
- Spadek w handlu międzynarodowym.
- Rezygnacja ze standardu złota.
- Wysokie stopy bezrobocia.
- Katastrofa bankowa.
- Spadek konsumpcji.
- Przerwa w klasie średniej.
- Kryzys społeczny spowodowany brakiem polityki ochrony dla najbardziej pokrzywdzonych sektorów.
