Co to jest pseudonim:
ZA pseudonim to jest Nazwa używane, zwykle przez autora artystę, w celu zastąpienia prawdziwego nazwiska. Pseudonim może również funkcjonować jako przymiotnik wskazujący, że dana osoba używa innego nazwiska zamiast swojego (na przykład „powieść pseudonimowa”) lub odnosząc się do dzieła tego autora (na przykład „pisarz pseudonimowy”). Pochodzi z greckiego ευδώνυμος (pseudonim), utworzony przez εῦδος (pseûdos, fałsz) i ὄνομα (onoma, imię). Słowo „pseudonim” nie jest właściwie uważane za synonim innych podobnych terminów, takich jak „alias”, „pseudonim”, „pseudonim” lub „pseudonim”. W innych dziedzinach, takich jak film czy muzyka, jest często określany jako „przydomek sceniczny” (np. „Elton John to pseudonim sceniczny Reginalda Kennetha Dwighta”).
Pseudonimy są używane przez różne powody. Niektóre z nich mogą być hołdem złożonym miejscom lub innym ludziom. Czasami wynikają z przyczyn etnicznych, prawnych, biznesowych, rodzinnych lub w celu ochrony prywatności.
Przykłady pseudonimów
Edgar Allan Poe
Imię Edgara Poe zostało dodane „Allan” ze względu na nazwisko jego rodziny goszczącej. Około 1827 r. w swojej pracy jako dziennikarz prasowy posługiwał się pseudonimem Henri Le Rennet. W 1827 zaciągnął się do wojska pod nazwiskiem Edgar A. Perry. Pierwszy opublikowany zbiór jego wierszy, Tamerlan i inne wiersze, przypisywano „Bostończykowi”. Książka Kruk został opublikowany w The American Review: dziennik wigów pod pseudonimem Quarles.
Carlosa Fuentesa
Na początku Meksykanin Carlos Fuentes napisał niektóre ze swoich krytyk literackich i politycznych jako Pertinax Lector. W 2006 roku ukazała się książka opowiadań policyjnych pt Tajemnice Opery pod imieniem Emmanuel Matta. Dziennikarze i krytycy literaccy twierdzili, że Emmanuel Matta był w rzeczywistości pseudonimem Carlosa Fuentesa.
Sor Juana Ines De La Cruz
Meksykańska pisarka Juana Inés de Asbaje y Ramírez de Santillana, lepiej znana jako Sor Juana Inés de la Cruz, jest czasami nazywana „Fénix de America”, „la Décima Musa” lub „la Décima Musa mexicana”. Dlatego te trzy imiona nie byłyby uważane za pseudonimy, ponieważ są to nazwy kwalifikujące do odróżnienia w tym przypadku Sor Juana Inés de la Cruz, podkreślając jej znaczenie w literaturze hiszpańskiej.
Pablo Neruda
Pablo Neruda to w rzeczywistości pseudonim pisarza Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto. Ten pseudonim może pochodzić od czeskiego pisarza Jana Nerudy lub książki Studiuj w Scarlet autorstwa Arthura Conan Doyle'a, w którym mowa o skrzypaczce Guillerminie María Francisca Neruda (w jej mężu nazwisku Wilma Norman-Neruda).
Pseudonim lub pseudonim
Dozwolone jest użycie słowa „pseudonim”, chociaż w obecnym języku hiszpańskim słowo to ma aferezę, w której „p-” jest eliminowane zarówno z ust, jak i z pisma, dlatego preferowane jest użycie „pseudonim”. W niektórych słowach, takich jak „psychologia” lub „psychiatra”, początkowe „p-” nie jest wymawiane, ale jest zachowane w formie pisemnej.
Pseudonim kobiety
W historii niektóre kobiety używały czasami pseudonimu, aby ukryć swoją płeć w społeczeństwie, które nie pozwalało lub nie zapraszało kobiet na pisanie lub publikowanie na określone tematy. Tak jest w przypadku Cecilii Böhl de Faber y Larrea, która podpisała się pod pseudonimem Fernán Caballero. Innymi przykładami pisarek, które używały pseudonimów, są Charlotte Brontë (której powieść Jane Eyre został opublikowany pod nazwą Currer Bell) lub Lucila de María del Perpetuo Socorro Godoy Alcayaga (która użyła pseudonimu Gabriela Mistral jako hołd dla poetów Gabriele D'Annunzio i Frédéric Mistral).
Znane pseudonimy
Inne przykłady synonimów znanych osób to Mark Twain (Samuel Langhorne Clemens), Lewis Carroll (Charles Lutwidge Dodgson) i Richard Bachman (Stephen King).
