Czym jest pokora:
Pokora jest cnotą ludzką przypisywaną komuś, kto rozwinął świadomość własnych ograniczeń i słabości i postępuje zgodnie z tym. Pokora jest wartością przeciwną do dumy.
Znaczenie pokory związane jest z jej etymologicznym pochodzeniem. W związku z tym słowo to pochodzi z łaciny pokorny, który z kolei pochodzi z korzenia humus, co oznacza „ziemia”. W związku z tym wyłaniają się trzy znaczenia:
- pokora jako wartość;
- pokora jako źródło społeczno-ekonomiczne;
- pokora jako uległość.
Pokora jako wartość
Pokora jako wartość odnosi się do przymiotu osoby, która „zniża się” przed innymi, ponieważ uznaje równą godność każdego człowieka, ponieważ wszyscy pochodzą „z ziemi”. Ten ostatni sens sprawia, że pokora jest postawą związaną z cnotą skromność.
Pokora może być cechą ludzką niezależną od pozycji ekonomicznej czy społecznej: osoba pokorna nie udaje, że jest ponad lub poniżej nikogo, ale wie, że wszyscy są równi i każda egzystencja ma ten sam stopień godności.
Dlatego bycie pokornym nie oznacza poddania się upokorzeniu, ponieważ pokora nie oznacza wyrzeczenia się godności osoby. Jak wartość pokory jest stosowana w życiu codziennym?
Na przykład,
Przyznawanie się do błędów innym jest aktem pokory. Osoba działająca z pokorą nie ma kompleksów wyższości ani potrzeby ciągłego przypominania innym o swoich sukcesach i osiągnięciach; znacznie mniej używa ich do deptania otaczających go ludzi.
Ten, kto działa z pokorą, nie chełpi się swoimi czynami. Wręcz przeciwnie, odrzuca ostentację, arogancję i pychę, a preferuje wartości takie jak skromność, trzeźwość i miara.
Charakterystyka pokory
Jako cnota, pokora ma szereg cech przejawiających się w zachowaniu. Niektóre z tych funkcji to:
- Zrozum równość i godność wszystkich podmiotów;
- Doceniaj pracę i wysiłek;
- Rozpoznaj, chociaż relatywizuj własne cnoty;
- Rozpoznaj własne ograniczenia;
- Wyraź siebie z życzliwością;
- Działaj ze skromnością, prostotą i miarą;
- Postrzegaj relacje społeczne z horyzontalności;
- Słuchaj innych i bierz pod uwagę ich opinie;
- Szczerze szanuj innych.
Pokora jako źródło ekonomiczne
Sytuacja ekonomiczna ubogich i pokrzywdzonych (biednych na ziemi) jest często kojarzona ze słowem pokora. W tym sensie osoba pokorna to ktoś, kto pochodzi z domu o niskich dochodach i nie ma większych szans na dobrobyt.
Na przykład, Wyrażenie „Juan ma skromne pochodzenie” oznacza, że dana osoba urodziła się w rodzinie o niewielkich zasobach ekonomicznych.
Pokora jako uległość
W pewnych kontekstach pokora może odnosić się do postawy kogoś, kto poddaje się lub poddaje autorytetowi wyższego autorytetu.
Na przykład, w religiach posłuszeństwo wiąże się z bojaźnią Boga i poddaniem się Jego woli.
W tym sensie zachowanie z pokorą oznacza również unikanie aroganckich postaw wobec szefa lub władz policyjnych, a raczej wybór uległości.
Pokora w Biblii
Według doktryny chrześcijańskiej pokora jest cnotliwą postawą, którą należy zachować przed Bogiem, przed Jego wyższością i doskonałością, z pełną świadomością, że to On dał łaskę istnienia.
Tak więc w chrześcijaństwie pokora oznacza uznanie własnej małości wobec tajemnicy życia, akceptację równej godności wszystkich ludzi i poddanie się woli Bożej, cenionej jako dobrej, przyjemnej i doskonałej. W związku z tym Biblia radzi:
„Przyodziejcie się w pokorę wobec innych, bo Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”
I Piotra 5, 5.
Pokora zatem wzywa sumienie do zrozumienia, że wszyscy ludzie są równi w oczach Boga. W rzeczywistości największym przykładem pokory w doktrynie chrześcijańskiej jest postać Jezusa Chrystusa. W związku z tym Biblia mówi:
„Niech więc będzie w was to uczucie, które było również w Jezusie Chrystusie, który będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu jako coś, do czego można się przyczepić, ale ogołocił samego siebie, przybrał postać sługą i stał się podobny do mężczyzny. Co więcej, będąc w stanie ludzkim, uniżył się, stając się posłusznym śmierci i śmierci na krzyżu ”.
Filipian 2, 5-8.
- Duma.
- Skromność.
