Co to jest ozon:
ozon to jest naturalnie występujący gaz w atmosferze i tworzy warstwę ozonową. Samo słowo pochodzi od greckiego ὄζειν (ózein), co oznacza „pachnieć”.
W tym sensie ozon jest alotropowy stan tlenu charakteryzuje się tym, że jest bezbarwny, ma ostry zapach i jest bardzo utleniający. W dużych stężeniach nabiera niebieskawego koloru.
Ozon powstaje z połączenia trzech cząsteczek tlenu. W tym sensie różni się od zwykłego tlenu, składającego się tylko z dwóch cząsteczek tlenu.
Proces powstawania ozonu nazywa się fotolizą. Jako taki jest to proces zachodzący w stratosferze, w którym tlen jest rozkładany pod wpływem promieniowania słonecznego.
W związku z tym ozon występuje naturalnie w atmosferze, w niewielkich ilościach, zwłaszcza po silnych burzach. Wdychanie w dużych ilościach może powodować podrażnienie oczu i dróg oddechowych.
Ozon służy ochronie życia na planecie, ponieważ filtruje promienie ultrafioletowe słońca, szkodliwe dla ludzi, zwierząt i roślin.
Z drugiej strony ozon atmosferyczny jest wrażliwy na niektóre zanieczyszczenia generowane przez działalność człowieka, które bezkrytycznie uwalniane do atmosfery zagrażają jej równowadze i przyczyniają się do jej zniszczenia, co jest niezwykle szkodliwe dla życia na naszej planecie.
Ozon troposferyczny
ozon troposferyczny Jest to ozon środowiskowy, czyli ten, który znajduje się w dolnej części atmosfery, zwanej troposferą, która wznosi się na wysokość do 12 kilometrów. Emisje zanieczyszczeń do atmosfery przyczyniają się do powstawania ozonu troposferycznego, a to z kolei jest szkodliwe dla zdrowia ludzi oraz życia zwierząt i roślin.
Warstwa ozonowa
warstwa ozonowa lub ozonosfera Jest to warstwa atmosfery, w której ozon atmosferyczny jest najbardziej skoncentrowany. Znajduje się na wysokości od 10 do 50 kilometrów. Jego znaczenie dla życia na planecie polega na tym, że łagodzi skutki promieniowania ultrafioletowego, które w przeciwnym razie mogłoby siać spustoszenie w biosferze.
Dziura ozonowa
Co dziura ozonowa Nazywany jest regionem atmosfery ziemskiej, w którym następuje spadek stężenia gazów ozonowych. Jest bardziej uwydatniony w regionie Antarktyki i dotyczy głównie krajów takich jak Argentyna, Urugwaj i Chile. Jako taki, dziura w warstwie ozonowej jest konsekwencją emisji zanieczyszczających gazów do atmosfery, które niszczą ozon szybciej niż można go zregenerować. Dziura została odkryta w 1985 roku.
