Co to jest antynomia:
Jest znany jako antynomia do sprzeczność, rzeczywista lub pozorna opozycja między dwoma prawami, zasadami, ideami, słowami, zjawiskami, między innymi. Słowo antynomia ma pochodzenie greckie "antynomia", utworzony przez przedrostek "anty-" co to znaczy "przeciwko", „Nomos” co wyraża? „Prawa”i przyrostek „-Ia” co to znaczy "jakość".
Antynomia prawna lub prawna, obserwowana jest przez sprzeczność dwóch praw, a ma to miejsce, gdy dwie normy prawne implikują to samo założenie prawne, osiągając ten sam zakres stosowalności i stanowiąc problem skuteczności i bezpieczeństwa prawnego w systemie prawnym tego państwa.
W przypadku, gdy prawnik znajduje się w sytuacji antynomii, reguły lub zasady, które należy zastosować, aby rozwiązać tę sprzeczność, to:
- Lex superior, nad nadrzędną muszą przeważać dwie sprzeczne normy różnych hierarchii.
- Później Lex, późniejsze prawo przeważa nad poprzednio uchwalonym.
- Lex specialis, jak sama nazwa wskazuje, nad ogólną regułą dominuje określone prawo.
Warto zauważyć, że w meksykańskim systemie prawnym procedura rozstrzygania antynomii odbywa się poprzez proces Amparo.
Ze swojej strony antynomia konstytucyjna Jest to sprzeczność między normami, które są częścią Konstytucji kraju.
Antynomie mogą być totalne, to znaczy, że oba ciała tych dwóch norm przedstawiają sprzeczność; całościowo-częściowy, cały korpus normy wykazuje niezgodność z częścią drugiej normy, wreszcie częściowy-częściowy charakteryzuje się tym, że obie normy prezentują niezgodność w części swojego kontekstu.
Antynomia zaliczana jest do pewnego rodzaju paradoksu, postrzegane jako synonimy, ponieważ oba stanowią sprzeczność między ideami. Paradoks charakteryzuje się używaniem wyrażeń zawierających sprzeczność, na przykład: paradoksem jest, że jest tak rozgrzany i zawsze idzie na plażę.
Synonimy antynomii to antyteza, kontrast, sprzeczność, niezgodność, niezgodność.
Antynomia w filozofii
Dla filozofii Kantowskiej antynomia oznacza konflikt między prawami czystego rozumu, sprzecznościami, na jakie jest narażona, gdy próbuje rozwiązać cztery fundamentalne problemy racjonalnej kosmologii: czy świat jest ograniczony w swojej przestrzeni i czasie? na proste części, czy jest nieskończenie podzielna?Czy jestem wolny w swoich działaniach, czy też, jak inne istoty, kieruje nimi przeznaczenie? Wreszcie, czy istnieje jakaś najwyższa rzecz w świecie lub rzeczy natury, a porządek tych rzeczy jest ostatnim przedmiotem, na którym muszą zakończyć się nasze dociekania?
Powyższe są czterema pytaniami, których plusy i minusy można poprzeć równie silnymi argumentami, które stanowią cztery antynomie czystego rozumu. Każda antynomia składa się z tezy i antytezy, przy czym dwie pierwsze to antynomie matematyczne, a pozostałe dwie dynamiki.
