Co to jest Pleonasmus:
pleonazm, znany również jako nadmiarowość, jest is figura retoryczna, w której polega ona na użyciu jednego lub więcej niepotrzebnych słów w zdaniu dla pełnego jego znaczenia lub zintensyfikowania jego znaczenia. Na przykład: „Widziałem to na własne oczy”.
Jako taki pleonazm może być traktowany jako literacka figura upiększająca dzieło lub tak, że czytelnik lub słuchacz jest zaskoczony i bardziej uważny na wynik tego, jest to tak zwane celowy pleonazm.
Pleonazm to poczucie dokuczania za niewłaściwe użycie, które większość ludzi stosuje w swoich codziennych rozmowach. Na podstawie powyższego niektóre z wyrażeń to: „wyjdź” (nie wchodź), „leć w powietrzu” (nie leć po ziemi), „wejdź” (nie wychodź na zewnątrz), między inne.
Synonimy pleonazmu to powtarzalność, redundancja, obfitość, nadmiar, między innymi.
Okrutny pleonazm
Błędny pleonazm to powtórzenie słowa lub idei, które może być postrzegane jako wada lub wada językowa ze względu na użycie słowa, które ma ten sam związek znaczeniowy z czasownikiem lub podmiotem zdania, a jeśli jest pominięte ma to samo znaczenie. Jest podobny do tautologii. Na przykład: „zamknij usta”, „jedz ustami”, „idź do przodu”.
Przykłady z literatury
- Sprawiedliwa i uczciwa sprawiedliwość.
- Leciał w powietrzu.
- Widziałem to na własne oczy.
- Jest napisany własnoręcznie.
- Namalowałem go własnymi rękami.
- Wynosić się!
- "Wcześnie; Wstał wcześnie rano, wcześnie tarzasz się po ziemi ”Miguel Hernández.
- "Pocałuj mnie pocałunkami z twoich ust … jak daleko od siebie zawsze!" Juan Ramón Jiménez.
Pleonazm i oksymoron
Oksymoron jest przeciwieństwem pleonazmu. Oksymoron charakteryzuje się wykorzystaniem w jednym wyrażeniu dwóch pojęć o przeciwnym znaczeniu, co daje początek nowej koncepcji. Na przykład: „Ubieraj mnie powoli, bo się spieszę” Napoleon Bonaparte, „Okropne przyjemności i okropne słodycze” Charles Baudelaire, między innymi.
