Co to jest Pangea:
Z nazwą Pangea znana jest superkontynent, który istniał około 300 milionów lat temu, między końcem ery paleozoicznej a początkiem mezozoiku.
Pangea był to jeden kontynent składający się z większości lądów na planecie, które zlepiły się w wyniku ruchu płyt tektonicznych. Miał on kształt zbliżony do podkowy i był rozmieszczony na obszarze ziemskiego Ekwadoru, otoczonego jednym morzem zwanym Panthalassa.
Pangea, nazwa, pochodzi od greckiego rdzenia παν (pan), co oznacza „wszystko” i -gea, która pochodzi od Γαῖα (Gaîa) i jest imieniem „bogini ziemi”. Po raz pierwszy został użyty przez niemieckiego naukowca Alfred L. Wegener.
Jednak około 200 milionów lat temu, między końcem triasu a początkiem jury, Pangea zaczęła pękać, tworząc dwa nowe kontynenty: Gondwana na zachód i Laurasia od północy, oddzielone morzem, znane jako morze tetis.
Ze względu na nieustanny ruch płyt tektonicznych, naukowo znany jako Teoria dryfu kontynentalnego, nastąpiły procesy rozpadu płyt, które dały początek kontynentom, jakie znamy dzisiaj.
Istnienie Pangei było początkowo rozważane przez starożytnych naukowców, którzy zaobserwowali, że kontynenty pasują do siebie jak kawałki układanki i dlatego przypuszczali, że prawdopodobnie w przeszłości kontynenty były zjednoczone. Można to wreszcie ustalić w czasach współczesnych, dzięki zaawansowanej technologii.
Spekuluje się jednak, że podobne procesy istniały wcześniej, 600 milionów lat temu, z istnieniem innego poprzedniego superkontynentu zwanego Pannotia, który podzieliłby się i łączył, tworząc Pangeę.
