Co to jest próchnica:
Jako dekadencję nazywamy początek upadku lub upadku czegoś. Słowo jako takie pochodzi od dekadencki, czyli „to, co spada, to idzie na mniej”.
Pojęcie rozkładu można zastosować do ludzi lub rzeczy, a także do procesów społeczno-historycznych, takich jak upadek cywilizacji lub imperium.
Cywilizacje takie jak egipska, grecka, chińska, rzymska czy hiszpańska przeszły proces upadku.
dekadencja to faza upadku społecznego social w którym następuje załamanie zarówno kultury i instytucji obywatelskich, jak i innych cech społeczeństwa (wartości, obyczaje), aby zmienić lub przekształcić się w coś nowego.
Ogólnie rzecz biorąc, mówimy o dekadencji w odniesieniu do pogorszenia lub zaniedbania rzeczy, w której zaniedbanie lub upływ czasu powoduje spustoszenie. Na przykład miejsce można uznać za podupadające, gdy mijają jego najlepsze lata.
Spadek w dekadentyzmie
Dekadencja znalazła w dekadencji formy wyrazu na poziomie artystycznym, literackim i filozoficznym. Prąd ten powstał we Francji i stamtąd rozprzestrzenił się na Europę i Amerykę w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku.
Charakteryzowało go kwestionowanie moralności i mieszczańskich sposobów życia, ciągłe unikanie rzeczywistości, zainteresowanie egzotyką i egzaltacją indywidualnego heroizmu, a także eksploracja najbardziej ekstremalnych obszarów wrażliwości i nieświadomości. Było to przeciwieństwo parnasizmu, inspirowane klasycznym ideałem sztuki dla sztuki.
Niektórzy z jego najbardziej znanych przedstawicieli to Paul Verlaine, Charles Baudelaire, Joris-Karl Huysmans, Gabriele D’Annunzio i Oscar Wilde.
