Czym jest sztuka miejska:
Sztuka miejska, znana również jako Sztuka uliczna, jest kategoria obejmująca zbiór plastyczno-kulturowych manifestacji, których miejscem jest przestrzeń publicznai których produkcja często wymyka się ramom prawnym. Z tego powodu jest zwykle związany z subkulturami lub kontrkulturami najróżniejszych typów.
W ramach sztuki miejskiej Sztuka uliczna możemy wspomnieć techniki takie jak graffiti, szablon, sitodruk, kolaż, projekt plakatu, naklejki lub kalkomanie, ponowne użycie itp.
Ich nawiasy Pretekstem do interwencji są najczęściej elewacje, dachy, wagony, kanały ściekowe, gruz, toalety publiczne, pniaki, znaki, tunele, skrzynki gospodarcze, chodniki, chodniki i wszelkiego rodzaju elementy miejskiego krajobrazu.
Wśród jej najbardziej uznanych artystów możemy wymienić m.in. Jean Basquiat (SAMO), Banksy, Obey, Jojone, Pez, Slinkachu, Stik, Lady Pink, Swoon, Ella & Pitr.
Banksy'ego: Zatrzymaj się i wyszukaj
Różnica między sztuką miejską a sztuką publiczną
Sztuka miejska nie mylić ze sztuką publiczną. Obaj łączy fakt bycia w mieście, ale różnią się tym, że sztuka miejska jest nielegalna, a co za tym idzie, podlega usuwaniu z chwili na chwilę, jest efemeryczna. Z drugiej strony sztuka publiczna jest legalna, jest częścią planów urbanizacyjnych państwa i ma charakter patrymonialny, dla którego aspiruje do wieczności i otrzymuje utrzymanie.
Jednak konsolidacja estetyki sztuki miejskiej i proliferacja jej przejawów sprawiła, że niektóre podmioty publiczne i prywatne ją promują. Na przykład niektóre izby miejskie mają w mieście przestrzenie przeznaczone dla artystów do przeprowadzania interwencji. Również sektory prywatne lub różnego rodzaju instytucje zatrudniły artystów miejskich, aby interweniowali na fasadach swoich budynków i przekazywali młody i odnowiony wizerunek. W ten sposób przewidują również możliwą „wandalizację”.
W obu przypadkach niektórzy artyści z miasta widzą to z oporem i uważają to za zagrożenie dla nurtu, ponieważ rozumieją go jako strategię kontroli społecznej, mającej na celu wyeliminowanie wywrotowego i krytycznego charakteru jego przejawów.
Zobacz też:
- Graffiti.
- Szablon.
Pochodzenie sztuki miejskiej
Sztuka uliczna Narodził się w społeczeństwie masowym lub społeczeństwie konsumpcyjnym około lat 60. Był to czas wielkiej politycznej wojowniczości, zwłaszcza wśród młodzieży, która sprzeciwiała się wojnie wietnamskiej lub która przyjęła lewicowe ideologie.
- Lewicowa polityka.
Narodziny sztuki miejskiej szły w parze z narodzinami graffiti, które początkowo z trudem rozprzestrzeniało polityczne hasła na ulicach miasta. Stopniowo stał się sztuką plastyczną, a gangi graffiti rywalizowały ze sobą o hegemonię w okolicy, pozostawiając wiadomość dla ustalonego porządku społecznego. Stopniowo pojawiły się inne techniki i formy interwencji, takie jak szablony czy plakaty.
Ze względu na swój nielegalny, inwazyjny i destrukcyjny charakter sztuka miejska była zawsze kontrowersyjna i wywoływała intensywne debaty w społeczeństwie. Rzeczywiście, prace zostały zakwalifikowane jako wandalizm, a ich autorzy jako wandalowie, dlatego zazwyczaj jak najszybciej usuwano je z publicznej arterii komunikacyjnej.
Dopiero w latach 90. pojawiło się określenie „sztuka miejska” czy „sztuka ulicy”, od tego czasu pojawił się godny uwagi język plastyczny.
Twórcy tych form wypracowali charakterystyczną koncepcję i styl, który mimo efemeryczności prac przyciągał krytyków i socjologów.
Dlatego częścią strategii jej utrwalania jest dokumentacja fotograficzna, a obecnie rozpowszechnianie w sieciach.
Zobacz też:
- Pop Art.
- Subkultura.
