Czym jest plan Marshalla:
Plan Marshalla to popularna nazwa, pod którą Europejski program naprawy (ERP), czyli europejski program naprawczy, który został uruchomiony po II wojnie światowej.
Plan Marshalla był system pomocy finansowej przyznawanej przez Stany Zjednoczone Ameryki Europie Zachodniej, nastawionej na restrukturyzację aparatu produkcyjnego oraz stymulowanie i dynamizowanie gospodarki po skurczu i upadku, jakie przewidywała wojna.
Nazwano go Planem Marshalla na cześć jego ideologa, George'a Marshalla, który następnie pełnił funkcję sekretarza Stanów Zjednoczonych za administracji prezydenta Harry'ego Trumana. Plan wpisuje się w tzw. politykę Doktryna Trumana, powołanie antykomunistyczne.
Marshall ogłosił plan na konferencji paryskiej w 1947 r., który został odrzucony przez blok komunistyczny jako inicjatywa imperialistyczna.
W 1948 r Europejska Organizacja Współpracy Gospodarczej (OECE) do realizacji projektu. Do 1952 r. udzielono pomocy finansowej na łączną kwotę około 13 miliardów dolarów.
Cele planu Marshalla
Ożywienie gospodarki europejskiej
Deklarowanym celem Planu Marshalla było uzdrowienie gospodarki zachodnioeuropejskiej, która nie tylko brutalnie straciła miliony ludzi, ale była świadkiem zniszczenia 50% parku przemysłowego, a także zniszczenia produkcji rolnej.
Ekspansja i wzmocnienie północnoamerykańskiej gospodarki kapitalistycznej
Chociaż USA brały udział w wojnie, odległość geograficzna sprzyjała rozwojowi ich gospodarki, której proces przebiegał nieprzerwanie, z wyjątkiem japońskiego ataku na bazę morską Pearl Harbor na Hawajach. . Tak więc pod koniec konfliktu kraj skonsolidował się gospodarczo, ale musiał rozszerzyć swoje rynki, aby dalej się rozwijać.
Plan Marshalla miał podwójną korzyść ekonomiczną dla Stanów Zjednoczonych: pierwsza, jako wierzyciel Europy, polegała na otrzymywaniu odsetek od długu. Drugim było zapewnienie sobie miejsca jako eksportera surowców i produktów w Europie, co było możliwe tylko wtedy, gdy Europa się podniosła.
Powstrzymywanie komunizmu
Po zakończeniu II wojny światowej różne sektory krajów europejskich zaczęły sympatyzować z modelem komunistycznym.
Komunistyczna placówka na Zachodzie wpłynęłaby na sojusze handlowe Amerykanów Północnej w Europie i na Morzu Śródziemnym, bramie do Afryki. Dlatego Amerykanie woleli wzmocnić gospodarkę kapitalistyczną, a wraz z nią zachodnie liberalne demokracje regionu.
- Druga wojna światowa.
- Przyczyny i konsekwencje II wojny światowej.
- Komunizm.
Kraje, które otrzymały Plan Marshalla
Kilka krajów otrzymało pomoc Planu Marshalla. Część z nich nie brała bezpośredniego udziału w konflikcie, ale była w równym stopniu dotknięta, zarówno wymagającymi wsparcia umowami międzynarodowymi, jak i zniszczeniem sieci produkcyjnych, dystrybucyjnych i handlowych. .
Wśród krajów-beneficjentów można wymienić: Niemcy Zachodnie, Austria, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Irlandia, Islandia, Włochy, Luksemburg, Norwegia, Holandia, Portugalia, Wielka Brytania, Szwajcaria, Szwecja, Triest i Turcja.
Hiszpania była jedynym krajem w Europie Zachodniej, który nie otrzymał pomocy finansowej z Planu Marshalla. Wynikało to z faktu, że polityka Franco po hiszpańskiej wojnie domowej skłaniała się do autarkizmu i protekcjonizmu. Mimo to Stany Zjednoczone zapewniły reżimowi pewne wsparcie finansowe, gwarantując powstrzymanie komunizmu.
